giderek artan corona bitmeyecek hissi

ufacık bir umut ışığı doğduğu gün, yeni bir felaket senaryosunun ortaya çıkması ile artan endişemdir.
bir yıldır, tam bir yıldır yepyeni bir düzene alışmak, sürekli hasta olma ve hastalığı başkasına bulaştırma korkusuyla yaşamak, ekonomik sıkıntılar, yalnızlaşmak gibi etkileri olan corona pandemisi dayanılır olmaktan çıktı.
aşı bulundu diye sevinecek oldum, mutasyona uğrayan virüsün aşıyla yok olmayacağı haberleri ardı ardına çıkmaya başladı. ilaç bulundu sanıyorum hooop virüs onu da ekarte ediyor.
bu saatten sonra tek silahımız hasta olmamak. onu da nasıl başaracağınızı kendiniz bulun diye herkes kenara çekilecek yakında. demişti dersiniz.

tedbiri elden bırakmadan, tüm kurallara uyarak biraz sosyalleşin. biraz hava almak çok çok iyi gelecektir bu buhrana düşenlere.

pandemi nasıl yürütülmez sürecini yeterince gördük, biri çıkıp bu iş böyle gitmez evet biz sizin sağlığınızı ‘gerçekten’ düşünüyoruz diyerek bir atılım gerçekleştirmediği sürece;
-psikolojimiz de tükenecek
-umutlarımız da tükenecek
-paramız da tükenecek
-sağlığımız da tükenecek

(alınan tedbirleri sonuna kadar gereksiz ve yanlış buluyorum, ilk günden beri pandemi sürecini yö ne te me di ler.)

bir yıldır kendini eve kapatmış min. seviyede insanla görüşen ben, kendimi şanslı sayıyor ve korona olmamayı temenni ediyorum.

p.s.: uzaklaşan akıl sağlığımla da yuvarlanıp gidiyoruz, çok şükür.