gitmek bilmeyen bir gün her şey düzelecekmiş hissi

insanı daha çok hayal kırıklığına ittiği için gitmesi, bitmesi istenen histir. zira insan her ne kadar yarına umutla bakıp, "lan olum biliyorum, yarın bir gün gelecek her şey düzelecek" diye umut etse de, hiçbir şey bir türlü düzelmiyor bilakis dahada kötüye gidiyor.

bu yüzden bu histen kurtulmak istiyor, hayatı "saldım çayıra mevlam kayıra" modunda yaşamak istiyor lakin başlıkta da belirttiğim üzere bir türlü düzelmiyor. mamafih yılların verdiği tecrübede savımı doğruluyor.

son 10 yıldır mesela, "lan olum biliyorum, bir gün her şey düzelecek" diye hissede hissede bi hal oldum *. sonuç olarak ise hiçbir şey düzelmedi, yine sizlerinde bildiği gibi dahada kötüye gitti. bilmiyorum belki düzelebilir de ama, yok lan yok, düzelmez.

insanın motivasyon ayağına kendini kandırmasının en bariz örneği.

fakirin ekmeği umuttur hesabı işte. bende de var bu his. her şey daha da boka dönecek ama ben yine de kendimi her şey düzelecek diye kandırmaya devam edeceğim.

insanı ayakta tutan ve hayata bağlayan his. umut varsa, hayat vardır. geleceğe dair umudun bitmesi bir nevi ölümdür.