1.
(bkz: thomas bernhard) tarafından yazılmış dört öyküden oluşan eser. ilk öykünün adını alıyor kitap; goethe öleyazıyor. spoiler vermek istemiyorum. beni biraz da özel sebeplerden etkileyen bir kitap olmuştu. bazı itiraflar var diyebilirim kitapta. (bkz: johann wolfgang von goethe)nin (bkz: ludwig wittgenstein) ile ilgili samimi düşüncelerine de yer yer değinilmiş. ah çok etkileyici aklıma geldikçe...
(bkz: yapı kredi yayınları)ndan temin edilebilir efendim.
bir alıntı bırakayım:
başlangıçta hava delikleri vardı, sonra yavaş yavaş duvar örüldü bunların da üzerine. sonuçta hava alamaz olduk artık, dedim. etrafımıza çektikleri duvarlar giderek daha kalınlaşmıştı, çok geçmeden hiçbir şey duymaz olduk, çünkü bize bu kalın duvarlardan dış dünyaya dair hiçbir şey ulaşmıyordu. / yeniden görüşme isimli öyküden.
(bkz: yapı kredi yayınları)ndan temin edilebilir efendim.
bir alıntı bırakayım:
başlangıçta hava delikleri vardı, sonra yavaş yavaş duvar örüldü bunların da üzerine. sonuçta hava alamaz olduk artık, dedim. etrafımıza çektikleri duvarlar giderek daha kalınlaşmıştı, çok geçmeden hiçbir şey duymaz olduk, çünkü bize bu kalın duvarlardan dış dünyaya dair hiçbir şey ulaşmıyordu. / yeniden görüşme isimli öyküden.
devamını gör...
2.
yapı kredi yayınları'ndan çıkmış, thomas bernhard'ın belki de en basit, en çerezlik kitabı. kitap, 4 öyküden oluşuyor ve ilk öykü, kitaba ismini de veren öykü oluyor ayrıca.
thomas bernhard'dan okuduğum ilk kitap bu olduğu için benim açımdan önemliydi.
kitaptaki öykülerse şöyle:
goethe öleyazıyor: yukarıda da bahsettiğim gibi ilk ve kitaba ismini veren öykü.
kafa karışıklığına yok açabilir bu öykü biraz. döneme ve konuya hakim olmak tam ve şart. zira isimler çok fazla.
onun da ötesinde, gerçek mi yalan mı? itiraf mı? değil mi? gibi arada kalıyorsunuz. çoğu zaman..
ölümden, daha doğrusu, sonu ölümle bitecek bi olayın son anından bahsediyor olmasına rağmen ince espriler serpiştirilmiş. eğer benim gibi çok fazla thomas bernhard videosuna maruz kalmışsanız okumadan önce, kesinlikle yazarı anlayacaksınız. röportajlarında da gayet yansıtır bu yönünü.
ötesinde.
içerikte ki bazı konuşmalar beni gerçekten güldürdü.
goethe'nin, kahyası/yardımcısına yatak odası yerine oda kelimesini kullanması yüzünden kızması, en büyük olaydı. orada koptum. yahu dedim sahi mi? sahi... tekrar tekrar okudum.. her defasında aynı tebessüm aynı dolaylama. yaa bu filozofların/yazarların ne acayip takıntıları olabiliyor bazen. kkkkkk
montaigne: burada anlatım çok iyi* ilk öyküden alamadığınız hazzı alıyorsunuz. bilhassa da goethe'nin öleceğini bildiğiniz için ilk öykünün nüktedanlığı, biraz arka fonda kalabiliyor. ama kısmen.
burada anlatımın daha sade ve anlaşılır olması, hikayenin içine dalmanız açısından gerçekten çok ince düşünülmüş.
resmen kendimi kalede ve o örümcek ağlarının arasında hissettim. hatta arada kulağımı bişey dürttü irkildim.
saçımmış.. kkkk...
yeniden görüşme: burada da üslup bir üsttekinden yani montaigne'den farklı değil. ama tavsiye eden yazarın dediği gibi daha bernhard'ca.. burada yazarı tam olarak kavramaya başlıyorsunuz.
ve jübile,
alev alev yandı, kül oldu. sabık bir arkadaşa gezi raporu:
dediğim gibi çerezlik sayılabilir. bi çırpıda bitti. eğer hala okumadıysanız, kesinlikle bi şans tanınmalı.*
thomas bernhard'dan okuduğum ilk kitap bu olduğu için benim açımdan önemliydi.
kitaptaki öykülerse şöyle:
goethe öleyazıyor: yukarıda da bahsettiğim gibi ilk ve kitaba ismini veren öykü.
kafa karışıklığına yok açabilir bu öykü biraz. döneme ve konuya hakim olmak tam ve şart. zira isimler çok fazla.
onun da ötesinde, gerçek mi yalan mı? itiraf mı? değil mi? gibi arada kalıyorsunuz. çoğu zaman..
ölümden, daha doğrusu, sonu ölümle bitecek bi olayın son anından bahsediyor olmasına rağmen ince espriler serpiştirilmiş. eğer benim gibi çok fazla thomas bernhard videosuna maruz kalmışsanız okumadan önce, kesinlikle yazarı anlayacaksınız. röportajlarında da gayet yansıtır bu yönünü.
ötesinde.
içerikte ki bazı konuşmalar beni gerçekten güldürdü.
goethe'nin, kahyası/yardımcısına yatak odası yerine oda kelimesini kullanması yüzünden kızması, en büyük olaydı. orada koptum. yahu dedim sahi mi? sahi... tekrar tekrar okudum.. her defasında aynı tebessüm aynı dolaylama. yaa bu filozofların/yazarların ne acayip takıntıları olabiliyor bazen. kkkkkk
montaigne: burada anlatım çok iyi* ilk öyküden alamadığınız hazzı alıyorsunuz. bilhassa da goethe'nin öleceğini bildiğiniz için ilk öykünün nüktedanlığı, biraz arka fonda kalabiliyor. ama kısmen.
burada anlatımın daha sade ve anlaşılır olması, hikayenin içine dalmanız açısından gerçekten çok ince düşünülmüş.
resmen kendimi kalede ve o örümcek ağlarının arasında hissettim. hatta arada kulağımı bişey dürttü irkildim.
saçımmış.. kkkk...
yeniden görüşme: burada da üslup bir üsttekinden yani montaigne'den farklı değil. ama tavsiye eden yazarın dediği gibi daha bernhard'ca.. burada yazarı tam olarak kavramaya başlıyorsunuz.
ve jübile,
alev alev yandı, kül oldu. sabık bir arkadaşa gezi raporu:
dediğim gibi çerezlik sayılabilir. bi çırpıda bitti. eğer hala okumadıysanız, kesinlikle bi şans tanınmalı.*
devamını gör...