goodbye lenin

türkçeye elveda lenin olarak çevirilen güzel film. film, komünizme gönül vermiş annesi berlin duvarı yıkılmazdan önce rahatsızlanan gencin duvar yıkıldıktan sonra annesine bunu hissettirmemeye çalışırken yaşadıklarını anlatmaktadır.

doğu almanya ile federal almanya'nın birleşmesini marksist bir ailenin gözünden anlatan hoş bir film.filmde hem sovyet sosyalizmi hem de kapitalizm güzel bir şekilde eleştiriyor.bu filmin kore versiyonu da vardır.

kesinlikle izlenmesi gerekenler arasında. sosyalizme inanmış anne, oğlunun sokakta çatışmada olduğunu gördüğünde kalp krizi geçirir ve komaya girer. doktor ufacık bi şokun annesini öldüreceğini söyler ve alex için çabalama süreci başlar. oldukça basit ve soğuk bir apartman dairesinde geçmesinden ötürü fenalık gelebilir ancak politik sistem eleştirisi açısından mükemmel filmdir.

bu yazı biraz kişisel olacak. filmde bir sahne var. iki kardeşin annelerince lazım olur diye bir köşede saklanan eski doğu alman marklarını bulmaları ve alelacele batı alman bankasına götürmeleri. ne var ki paralar kullanılmaz durumdadır bu yüzden değişim yapılmaz. kısacası annelerinin tüm birikimi heba olmuştur. her izlediğimde boğazımı düğümleyen o sahnede büyük kardeş alexander, bankada sıra bekleyen eski demokratik almanya vatandaşlarına şöyle haykırır : ne bakıyorsunuz ! üç kuruş paraya bozdurulan, sizin hayatlarınız. '' evet bizlerin bir yaşamı vardı ama artık yok. yerine ikame edecek bir değer de kalmadı.

işte bu sahne beni ve neslimi öylesine güzel anlatıyor ki. bizler bir yalanın içerisine doğduk ve büyütüldük. ülkemiz tüm dünyanın kıskandığı eşsiz bir güzelliğe sahipti, halkımız mert, gözü pek ve namusluydu. kurucu liderimiz sütte leke olan, kendinde olmayan tüm yüce vasıfları kendisinde toplamış bir dehaydı. birimiz dünyaya bedeldik. büyüdükçe, öğrendikçe, dünyaya açıldıkça hepsinin yalan olduğunu öğrendik. bizler küçük bir dünyada, dünyanın en güzel yalanını yaşayan basit insanlardık. kimsenin hayallerimizi yıkmaya hakkı yoktu.

akabinde bu topraklara moğol istilasından beri en büyük zararı veren islamcılar geldi. yıktılar ama yerine hiçbir şey koyamadılar. artık köksüz, ruhsuz, amaçsız ve birbirimize düşman bir topluluktuk. yoksa zaten bozulmaya teşne bir halktık da aslında halk kendisine layık olanı mı buldu bilmiyorum. şimdi sineklerin tanrısı romanındaki gibi parça pinçik ve düşman edilmiş bir halde başımıza kopacak büyük felaketi beklerken kendime soruyorum : '' bir yalan içerisinde sonsuza kadar yaşamak mı, yoksa bilip acı gerçekleri kabullenerek vicdandan başka bir pusulaya ihtiyacı olmadan kendi yaşamını inşa etmek mi '' birincisi artık olamaz. ikincisi içinse çok yorgun ve kirlenmiş. insan olmak istedim ama ülkem izin vermedi.

2003 yapımı alman filmidir. film 1990 öncesi almanya'da berlin duvarı olduğu dönem almanya'nın doğusunda yaşayan sosyalist bir öğretmen kadının kalp krizi geçirip komadan berlin duvarının yıkılmasından sonra uyanmasını ve bir daha kalp krizi geçirip üzülmemesi gerektiği için ailesinin ona berlin duvarının yıkılmadan önceki halini yaşatmak için yaptıkları oyunu anlatmaktadır. filmde aşk komedi dram her türlüsü var. izlemenizi kesinkes tavsiye ederim pişman olmazsınız.

bir wolfgang becker filmidir.

filmin senaryosunu bernd lichtenberg ve wolfgang becker yazmıştır. filmde daniel brühl, katrin sass, chulpan khamtova, florian lukas, maria simon ve alexander bayer rol almıştır. film en iyi yabancı film dalında bafta ödülüne aday olsa da ödülü in this world filmi kazanmıştır.

bu filmi çok severim. aslında benim için lenin'e elveda demek zordur. aslında epey zamandır görüşmesek de hala aramızda bir gönül bağı var. ama bu filmi severim çünkü ilginç bir hikayesi var bu filmin benim için.

berlin duvarı yıkıldığında ben küçüktüm ama aklımda bir röportaj kaldı o zaman. o röportajda yanılmıyorsam bir adam kendisine uzatılan mikrofona heyecan içinde eğer uzun süre komada kalsa ve tam bugün uyansa olanlara asla inanmayacağını söylemişti. hep aklımda kaldı bu söz yıllarca.

sanırım bu filmi yazıp yönetenlerin de aklınsa kalmış. sosyalizme inanan annesi uyandığında ona sosyalizmin çökmediğini düşündürmek için çaba harcayan bir oğulun hikayesi.

çok güzel filmdir. devrim ise hala bir ihtimaldir ve güzeldir.

herhangi biri "bana film öner" dediğinde aklıma ilk bu film gelir. az bilinen filmlerle ilgili bir soru geldiğinde de ilk aklıma bu film gelir. bir şeyler izleyeyim de keyfim yerine gelsin diye düşündüğümde de bu filmin renkleri kafamın içinde dönmeye başlar.

film, lenin'e buruk bir veda gibi görünse de oldukça eğlencelidir. diğer tüm oyuncular, film boyunca, daniel brühl'ün tek kişilik şovuna yardımcı olur.

chulpan khamatova bu filmde hemşire olarak rol almaktadır ve tatar kızlarının güzelliğinin ispatı gibidir. 2003 yılından bu yana ne kadar çok yıl geçmiş.

yann tiersen tarafından yapılmış çok güzel bir müziği vardır.



ve hatta geçen günlerde ilk 20 dk'sını izlemiştim ama yarım kalmıştı.youtube'da da türkçe dublajlı haliyle var. *
filmde en çok hoşuma giden o doğu almanya havasını müthiş yansıtmışlar.