göz yaşlarının tükenmesi

son kez bu yüzden özür dilemişti.
"ağlayamadığım için özür dilerim, sanırım bütün göz yaşarım tükenmiş" demişti.
özür dilemesine gerek olmadığını söylemiştim ona. çünkü o söylemese de biliyordum bunu. göz yaşları tükeneli yıllar olmuştu.
ilk özrün hemen ardından tekrar özür diledi. erken ayrılması gerekiyormuş, ikinci özrün sebebi de buydu.
arkasını dönmeden önce hafif bir gülümseme gördüm yüzünde.
"gülümsediğim için özür dilerim" demesinden de korktum bir an. ama öyle bir şey olmadı.
hiç bir şey demedi, demesinde gerek yoktu. çünkü biliyordum neden gülümsediğini.
çünkü o gülümsemesini isterdi arkasından, ağlamasını değil. bu yüzden gök yüzüne bakarak gülümsedi gitmeden.
fakat bir anda uzaklaşmıştı yanımdan, adımları çok hızlıydı. bir şey den kaçıyor gibiydi.
bu telaşı huzursuz olmama neden oldu ve peşinden gittim. adımları oldukça hızlanmıştı ve gittikçe daha da hızlanıyordu.
kaçıyor gibiydi sanki.
fakat çok geçmeden durdu, arkasını döndüğünde gözünden akan o tek damla yaşı gördüm.
onun için son bir tane saklamıştı.

her gün sık sık ağlama eylemini gerçekleştirdiğim halde ne hikmetse başıma gelmeyen durum.
- edebiyattır efendim. tükenmek bilmiyor mübarek.

(bkz: göz yaşlarımızı bitti mi sandın)