daha gençsin bu yaşlarının kıymetini bil

işyerimde, kendi birimim içinde, çalışan en genç kişi benim.
çoğunluk kadınlardan oluşuyor ve yüzde doksanı evli ve çocuklu.
bundan mütevellit, özellikle öğüt vermeyi çok seven ekiple ne zaman sohbet etsek sonu bu cümleye bağlanır. hatta esprisi de yapılır "bil bil bil neyi bilsin kız ne yapabilir kıymet bilmek için" diye.. ama hep de kafamı kurcalar bu cümle.
sözlüğün yaş ortalaması hakkında az çok bilgi sahibi olduğumuza göre,
ne yapılır genç yaşın kıymetini bilmek için?
"kıymetini bildim!" diyenler ne yaptı?

genelde büyükler tarafından verilen nasihat. kendilerinin tecrübeli ve boşa geçmiş yıllarının olduğunu düşünerek ben ettim siz etmeyin tarzında öğütler verirler. kimi zaman doğrudur kimi zaman saçma nasihatlerdir değişir.

hayattan hala öğrenecek çok şeyim olduğu halde benim de sıkça aklıma takılan bir durumdur bu. en büyük korkularimdandir pişman olacağım bir hayat yaşamak. bazen geçmişe dönüp baktığımda güzel anılar bile gözlerimi doldurur elimden kayıp gitmişler gibi. ama daha güzellerinin bizleri beklediğini unutup anı kacirirsak geçmişte veya gelecekte yaşarsak bence en büyük kötülüğü etmiş oluruz kendimize. pişman olmayacağınız şekilde ' hayatı taze yaşamalı '.

burada söylenmek istediği, hayatla kavgaların henüz yeni başlıyor deme şeklidir. henüz evlenmedin, bez parasını düşünmüyor, evin kirası derdine düşmüyorsun. faturalar mı salla gitsin. insan bunların peşinden koşmaya başladığı vakit gençliği gitmeye başlıyor. ben de hala gencim vaktimi değerlendirmeye gelecek olursak, yaşadığım ülkede 50 şehir gezdim her gezdiğim şehirde en az 3 gün konakladım bir sürü insanla tanıştım eğlendim mutlu oldum. kıymetini bilmek herkes için değişebilir, kıymet zevk ile alakalıdır. ben gezmekten ve yeni yerler görmekten zevk aldığım için ilk fırsatta otobüse atladım. kendine sor. neyden zevk alıyorsan gençliğinin kıymetini onu yaparak anlarsın, gerisi teferruattır

ardından hiçbir şeyin yoksa bile gençliğin var ile devam eden cümledir.

genelde 50-60 larda doğanların bayat öğütlerinden biridir. geçiniz ve prim vermeyiniz. kendi yapamadığı işlerinin, yarım kalan hayallerinin, bastırılmış oturmamış kişiliklerinin içlerinde kalan hınçlarını kendinden sonrakilere bu çirkin bayağı öğütleri vererek atmaya çalışırlar. büyüklerinizin öğütlerini dinlemeyin. kendinden önce başkasına laf yetiştirmeye çalışan kişi esas kendi yaşamını boşa harcayıp gözü dışarıda, içeriye bakmayı bir türlü öğrenememiş kişidir.

bir de bu, en güzel yılların versiyonu var. en güzel yıllarım bunlarsa ahey aheey dedirten durum.

sadece bunu deseler iyidir. kendileri her halti yemisler, sonra da “biz yedik o b*klari, siz yemeyin” deyip, bazilari uzerinde baski bile kurmaya calisir.

ciddiye alınması gereken nasihattir.

"bundan bir sene sonra şu anda hissettiğin gibi hissetmenin imkanı yok."
evet, bu daha güzel sanki.

en mutsuz dönem gençlik dönemidir. en mutlusu kırklı yaşlar.

bana akıl verme para ver diyeceğim kişidir.

ok boomer.

ben bu yaşların kıymetini bilecem amca ama senin hayalini kurduğun sistem yüzünden ben mağdur oluyorum, kapa çennei diyerek savuşturulması gereken gerontolojik laftır.

gerçek bir boomer özlü sözü, duymaktan hiç hazetmem sayın boomer.

gücüm olsa ben de bileceğim zaten.

daha bebe yaşlarında olan insanları büyümeye ve yaşlanmaya karşı önyargılı olmaya iten gereksiz cümledir. (bkz: her yaşın bir güzelliği var)

(bkz: bilemedi)

iki gün sonra yaptığıma, yediğime, giydiğime uzaylı görmüş gibi cık cık cık diyerek bakacak insanların kurduğu klişe cümle.
noldu lan bu yaşların kıymetini biliyorduk hani? dedirtir.

daha mutlu olabilirdim, daha başarılı daha faydalı daha konforlu fakat treni kaçırdım. bu saatten sonra da yakalamaya güç yetiremem. oysa senin bu çeşitten "daha" ları olumlu hale getirebilme fırsatın var; en azından yaş olarak. ben kırmızıda geçtim sen geçme. ben çukuru görmedim sen gör. ben geç anladım sen erken anla. sair hayat yolcusu tecrübelerinden kaynaklanan, her zemine ve ağıza uygun versiyonları bulunan yol öğütlerinden bir öğüt.