gözyaşı melekleri

şiir söylüyor
şeytan minareleri

senfonik bir düş değil
göğsünden havalanan güvercin sürüsü

uyansın diye bakir toprak
asırlık ağaç köklerinden
gün
geceden
uyansın

yaşam dans ediyor ölümle

ışık yoksa
gölge de yok

bir çocuğun kalem tutuşu kokuyor evren
kime dokunsan
kedi gibi uzun tırnakları
dokunmasan
cam kırığı bir ses parmak uçlarında

ağlayın
gözyaşı melekleri
ağlayın ki yıkansın sokaklar
tepeden tırnağa
yatıştırır yağmur toz bulutlarını

*