gözyaşı

insana, insan olduğunu hatırlatır sıvı.

hayatın telaşı, sürati, aymazlığı, siklemezliği, acımasızlığı içinde bir an, izlediğiniz bir dakikalık bir haberin yirmi ikinci saniyesinde; iki buçuk saat süren filmin son karesinde; annenizle konuşurken hastalığından bahsettiğinde; eh işte sizi ne vuruyorsa o yüzden, gözlerinizden çenenize dökülen tuzlu şey.

hor kullanınca gözleri kızartır, acıtır. o yüzden ota b.ka ağlanmamalıdır. göz bu. görmek için var sürekli ağlasın diye değil.

ruhun acısını buharlaştıran sıvı.

bazı kadınların gözlerinde sürekli olarak çok olan, ağlamaklı baktıran, gözleri parlak parlak gösteren sıvı.

gözdeki salgı bezleri tarafından salgılanan, gözü aynı zamanda koruyan yararlı sıvıdır. içindeki antikor da bulunur.

duygunun sıvı hali.

bir kız çocuğunun ağladığını görmektense ölmeyi yeğlerim.

çok dökülürse eğer göz şişmesi yanına birde arpacık çıkar. kocaman gözle gezersiniz. dikkatli kullanın şunu.

belli bir sınırı olan ve o sınır tükenince artık akmayan vücut salgısıdır. genç yaşta boşa ağlanan her gün ileride gerçekte ağlamak istediğin gerçek acılarda ağlayamamana neden olabilir

kahkaha kadar normal görülmesi gereken bir duygu birikimidir.

sevinçte ve hüzünde yüzümüzde eksik olmayan tuzlu sıvı. bir rivayete göre babaların ki görünemez derler.

bazen gelsin diye içinde fırtınalar kopar, gelmesin diye boşa çabalarsın, feryat etmekten evladır derler, verdiği huzur közleri söndürür belki ama yangınlar ne olacak diye düşünürsün.

içinizde bir türlü kurumak bilmeyen bir ırmagın gözlerinizden süzülen damlalarıdır.

yanan kalbin dumanının yükselip yoğunlaşmasıyla oluşan ve gözler vasıtasıyla dışa atılan sıvı. ha bazen içine akar bu sıvı.en acıtanı da budur, yakar için için seni.

hiç sönmeyecek sandığınız yürek yangınlarını bir damla ile söndürüveren, yüreğinizi ferahlatan, sanki yüreğinizden o hançeri söküp alan o hüznün, sevincin dışa yansımasıdır bir bakıma...

kimi zaman hislerin en yoğun yaşandığı anlarda, ayrılık ateşiyle yanan gönlün içten içe sızlanışı; hasret dolu sinelere dökülen yağmur damlaları olur.
kimi zaman da kavuşma sevinci yaşayan kimselerin elinde olmadan başvurdukları yoldur...

yalnızken daha güzeldir, hani hiç kimsenin olmadığı bir zaman.
çocukça olur bazen.
olsun;
herkesin içinde bir çocuk olduğu düşünülürse yakışır insana.
an gelir sevinçten akar, gönül bahçelerini yeşertir, yağmurdan sonraki toprak kokusu gibi, insana huzur ve dinginlik verir.
vedalarda olur, en yakıcısı da budur.
o akan yaşlarda birçok yük olsa da, damladıkça o yüklerden arındırır seni.
bazen de neden aktığını sadece gözyaşını akıtan bildiği için gizemli olur.
öyle ki incinmiş ve kırılmış bir kalbin en ağır dertlerini çeker alır.
utanılacak, sıkınılacak birşey değildir aslında.
en nihayetinde canca, insanca bir davranıştır.

her şeyden önemlisi;
zamanın ve mekanın durduğu andır.
yaşanan hislere göre birçok hikayesi olduğu için çok değerlidir...

gözün hatalarını temizleyen iksir.

kirpilerimizi sulayan ve besleyen şey. "bulut geçti gözyaşları kaldı çimende."(bkz: ömer hayyam'ım rubaileri) kötü günler geçti kirpilerimizde izi kaldı.

uzun zamandır gözümden akmayandır. ne yapsam olmuyor. ağlayamıyorum.

yanaklarından çok yüreğini yakan, insana acizliğini hatırlatan şey

seni bir serçenin gözyaşları kadar sevdiğimi biliyormuydun? bu sevgim sana az gelecek ama bilmediğin bir şey var! serçeler ağladığı zaman ölürler ...

bir gün delikanlı sevgilisiyle buluşucaktı bu sefer buluşmalarının amacı beraber 2 yılı paylaşmaları ve bunu kutlamaları idi ne alacağını düşünüyordu hediye olarak ama hediye olarak almak istediği manevi değeri büyük bir hediye ve bir kristal gül almaya kara verdi .. kristal gül almaya giderken bir küçük çiçekci kız önüne çıktı bu kızın ısrarlarına dayanamayıp elindekii gülleri sepet ile birlikte aldı ve bir taksiye bindi sevgilisinden mesaj gelmişti çok sabırsız ve heyecanlıydı..bindiği taksinin çok süratli gittiğinin farkına vardı ama onun için önemli değildi çünkü ne kadar çabuk yetişseydi onun için o kadar iyi idi... sonucunda büyük bir kaza oldu ve gözlerini açtığında ise kendini ve her tarafı beyazlar içinde gördü.
öldüğünün farkına vardı ve yanına gelen melek onu cehenneme götürmeye geldiğini ve son isteğinin ne olduğunu sordu o ise son kez sevdiğimi göreyim dedi melek şaşırdı çünkü bugüne kadar herkes cehenneme gitmek istemediğini söylemişti. bu ise sadece o anda bile ise sevdiğini düşünüyordu. yanındaki melek onun günahlarına baktı ve hiç bir günahı yoktu ama neden cehenneme gönderilecekti çünkü allah'ın yarattığı bi kulu allah'tan çok sevmesiydi melek hayretler içinde ilk defa böle bir seye sahit oluyordu ve delikanlının dileğini yerine getirdi onu serçe olarak dünyaya gönderdi. ve öldüğü yere gitti ordaki polisler gül sepetinin ve içindeki notu kıza verdi kız ise ağlamaktan göz pınarları kurumuştu ve aradan aylar yıllar derken aradan tam 2 yıl geçmişti delikanlı serçe olarak dünyada hergün sevdiğini takip ederdi onun penceresine konardı ve aradan 2 yıl geçtikten sonra kız bir gün bir erkekler tanışmıştı ve ilk defa o erkek onu güldürmüştü ve kız evine gittiğinde odasına çekilip ölen sevgilisinin fotoğrafını ve o 2 yıl önceki gül sepetinin içindeki notu almıştı eline ve gözlerinde yaş akıyordu.
notta şu yazıyordu : ''seni 2 yıl değil bir ömür boyu seveceğim''
kız bu yazıyı okuyunca ağlamaya başlamıştı serce de aynı zamanda pencerede onu izlemekteydi. ve kız şu sözleri söyledi kendi kendine : affet beni bitanem ben sözümü tutamadım bugün biriyle tanıştım ve senden sonra ilk o beni güldürdü ben sözümü tutamadım aşkımıza sadık olamadım ben artık ''onu'' seviyorum diye konuşmaya başladı ve bunları duyan serçe kızı izliyor ve sölediklerini duyuyordu o anda melek serçenin yanına gelerek :

''sakın haa ağlama! bilirsin serçeler ağlarsa ölürler dedi''
ve serçe son kez sevdiği kıza bakıp göz yaşını bıraktı!
ve artık onun bundan sonra gidecek yeri de kalmadı ....

herkes aşkına sadık olmak ister ama ne yazık ki !
seven sevilenden çok acı çeker...