gri düşüncelere kapılmak

hem kendini hem de kendisi dışında herkesi yoran durumdur.
ya siyah ya beyaz olunmalıdır (bkz: nerede benim tinerim?) derken beşiktaşlı duygum kabardı. neyse konumuza dönelim.

gri düşünceler beyninizi hop ortadan ikiye ayırıp,o ayrımda ip cambazlığı yapar. siyahı mı seçsem beyazı mı seçsem derken bir bakmışsınız kırmızı kabloyu kesmişsiniz ya da mavi hapı içmişsinizdir.
kısacası gri tercihlerden,düşüncelerden kaçınılmalı. ya siyah ya da beyaz renklerin seçilmesinden yanayım.

gri aklın rengidir, akılcılığın rengidir derler, yerine göre koyulaşıp yerine göre açılır gri.
ama beyaz, saf ve masumluğu, hatta ahmaklığı temsil eder, siyah kötücüldür mesela, karanlık sırlar saklar, şeytani duygular barındırır.
yeşil islamın rengidir mesela, mavi dersen uygur türkleri gelir aklıma aslında.
mor dersen sjw derim, pembe dersen terf sjw derim.
sarı dersen, sarı ne oğlum derim ? güneşin rengi turuncu kızılıdır mesela, olmasaydı olmazdık.
ama benim için iki renk vardır, ayrı durmaz.
kırmızı ve beyazdır.

ne olumlu ne olumsuz işte tam öylece ortada kalmak. bu gündelik hayatımızda sıkça yaşadığımız şeydir yani ben yaşamadım diyende yalan söylüyordur. insan en mutlu anında bile yaşar bu durumu.