hüzne kapılmak

birden bire geliyor işte o his, kaplıyor tüm içimi günümün aydınlığını karartıyor.

hani bazen yüreğin burkulur, gözünü uzaklara dikip de derin düşüncelere dalarsın ya!..
işte o zaman söylemek isteyip de söyleyemediklerin, konuşmak isteyip de anlatamadıkların, sustukların düşer sinene.
kocaman bir boşluk olur, hüzün düşer yüreğine...
anlarsın ki;
çaresizliğine, acizliğine, yokluğuna bir damla gözyaşı düştü.
yorgun sinelere ümit, yaralı gönüllere ferahlık temennisiyle…

şems-i tebrizi ne güzel anlatıyor;
hüzün ki en çok yakışandır aşıklara.
yandık, yakıldık; ama hüzünden yana asla yakınmadık... diye.

erkeklerde somut olaylar karşısında oluşabilir fakat kızlarda soyut mevzularda da kendi kendilerine oluşturdukları bir işkence yöntemidir.
kızların, olmuş ya da olabilecek her türlü konuda kendilerince kurup kurup yıktıkları hayallerinin sonucunda büründükleri ruh halinin genel adıdır.

en ufak şeye bile hüzünlenenler bilir hüzne kapılamazsınız siz hüznü içinizde taşırsınız.
bknz;
ben yıkık bir duvara bakınca içimi hüzün kaplar onun yıkılmışlıgı, yarımlıgı, bir zamanlardaki görüntüsü bunlar içimi hüzne boğar.