güçlü olmanın koşulunun kaybetmekten geçtiği

anne, baba, çocuklar, kardeşler, itibar, para pul, aslında güç veriyor gibi gözüken bu kavram ve insanları kaybetmek ve artık onları kaybetmekten korkmamak için, onları kaybetmek gerekmez mi, meme kanseri olmamak için memesini cerrahi işlemle aldıran biri meme kanseri olmaktan korkar mı, anne babası ölmüş biri anne babası ölecek diye korkar mı artık? hayır. kaybetmekten korkmamak için onu kaybetmek gerekiyor belki de.

güçlü ve güçlendirilmiş arasında ciddi fark var sayın yazar. bunların hepsi bizi güçlendirir. elimizde olmadan, istemeyerek, kaybederek, engel olamayarak güçlendirir. dolayısıyla edilgendir.

kaybetmekten değil, “ ihanete uğramaktan “ geçiyor.
bahsettiğim şey “ sevgili- özel hayat “ değil.baya bildiğiniz ailenizin bile size kendi menfaati söz konusu olduğunda, yanlış yapabileceğini öğrenmeniz durumunda gerçekleşiyor.

bu şekilde kimseye güvenmemeyi, herkese karşı mutlaka bir duvar oluşturmayı, her duygunuzu kendinize saklamayı öğreniyorsunuz çünkü kimse sizinle ilgili bir şey bilemezse, size karşı kullanamaz.
bu yüzden herkes kendisini çok fazla dışarıya açmamalı. eskilerin bir lafı vardır “ yumuşak karın” heh işte! onu karşınızdaki insana gösterdiğinizde, her türlü darbeye açık hale geliyorsunuz.öbür türlü sert duruş sergilediğinizde, insanlar sizi nasıl vuracağını bilemediği için sarsılıyor.


böylelikle tek yaşamayı, izole kalmayı , her şeyle tek savaşmayı öğrenip kendinizi güvende tutuyorsunuz ve psikolojik olarakta güçlü oluyorsunuz..

ama işte güven problemi olan, kimseye kendisini kolay açamayan , sevgi-güven bağı kuramayan ( en azından hemen ve kolay) paranoyağın teki olduğunuz gerçeğinide es geçmemek gerekiyor.