güldürmek için trol olmayı seçmek

bir güler iki gülerler, üçüncüde trol olunduğuyla kalınır.

çok da trol yani der geçeriz.

guldurebildigini düşünen troll olmak ile mücadele halinde olmaktır. sanmak. ne acayip bir şey.

insanların hassasiyetlerine, dinlerine, cinsel yönelimlerine, siyasi pratiklerine bıkmadan usanmadan saldırmaktansa bana hakikaten daha insani ve sevimli geliyor bu yazma biçimi. kimseyi sıktıkları, kimseye bulaştıkları yok. kendi hallerinde tipler. gerçekten güldüğüm insanlar var. çok zekiler, çok akışkanlar. güldürme isteği bence çok yüksek bir vicdan gerektiriyor. odağı başka bir tarafa çeviriyorlar güldürerek. türkiye zor bir ülke. bu ülkede umudunu kaybetmeden yaşayabilmek gerçekten başka bir kafa istiyor. bu insanlarda da o kafa var. bu sözlüğe özgü bir durum bu. uludağ'da örneğin senelerdir aynı şeyler kaşınır, aynı şeyler konuşulur. bıkmadan usanmadan aynı konularla aynı kişiler yazar durur. burada parlak kafalar var.

ben bunu şeye benzetiyorum; komedyenlere... bir taklitçi komedyenler vardır, güldürmeyi, ünlüleri taklit ederek yaparlar, başta baya bir güleriz (ata demirer) ama sonra aynı şey defalarca tekrarlanınca kanalı değiştiririz. birde kafa açan komedyenler vardır (cem yılmaz) onlarda yelpaze çok geniştir, buram buram fosfor kokar, neyse, hadi yap bize bir yıldız tilbe takliti de gülelim.

biz neysek oyuz. benim adım kimseyle anılmasın. ben normalde de böyleyim. ağlarız güleriz. ben komiklik olsun diye iş yapmam, kendi güldüğüm şeyi söylerim, paylaşırım.

sözlükteki kimse de jr. mastor'da değildir.

bir çeşit tercih.

bence zorlayınca komik olmuyor insanlar. mesela komedi türk dizileri beni genellikle güldürmez. cıvık bulurum çoğunu komikten ziyade ama mesela ciddi bir dizide bir espri yapıldığında o daha komik gelir. zorlama değildir çünkü. bu iş de bana öyle geliyor. komikliğe kasmakla komik olunsaydı keşke de ağzımız ayrılana dek gülseydik hepimiz.