gülme krizi

uzun zamandır gelse de neşemizi bulsak diyerek beklediğimdir.
gözlerimden yaşlar gelsin, gülmekten kasılıp kalayım nefes alamayayım salyalarım aksın istiyorum. gülmek istiyorum.

ınsana yaşadığını, nefes aldığını hissettiren, bitiminde "oh be!" dedirten krizdir.

çok gülmek ve gülme krizi arasında bir eşik var. o eşiğe giden yolda durdun durdun yoksa mümkün değil duramıyorsun. karşınızdaki kişinin gülme şekline gülmek diye de bir şey var. bir noktadan sonra konuya gülmeyi bırakıp sadece birbirinize gülüyorsunuz. bir taraf yorulana kadar devam ediyor.

son yıllarda sadece abimin yanında gerçekleşen durum. onun dışında hep kontrollü ve "hı hı hı" şeklinde gülüyorum. müthiş bir espri patlatan olmadı belki de.

kriz değil hastalıktır.duramıyoruz işte gülmeyin yahu..*

bugün başıma gelen vahim olay. dolmuşta eve dönerken duraktan bir deli bindi. ben ilk önce dinledim ama annem hemen anlamış bana kaş göz yapıyor. tanıyor muydun da bana göz kırptın hemen diyorum. yok diyor, ilk defa görmüş. dedim hacı hacıyı mekkede deli deliyi dakkada bulurmuş. böyle saçma bir sohbetten gülme krizine girdim. annemi delilerin kurul başkanı ilan ettim. biraz gidiyoruz burda da mı 3 harfli market var diyorum. evet diyor, vatandaşlarım zorluk çekmesin diye yaptırdım diyor. maşallah dedim vatandaşların da baya kalabalık. kahkahalarımla inledi otobüs. yolculardan özür dilerim ama ben indikten sonra yine gülmeye devam ettim.

lütfen, bu krizden ben de istiyorum. gülmekten gözlerimden yaş aksın, hatta gülmekten kaslarım gerilsin. karnımı tutarak yerde yuvarlanayım. laf edersem ne olayım.