gülünmemesi gereken durumda gelen gülme isteği

çok zor, çok sancılı, hakikaten berbat bir durum vardır ki bir o kadar da gülünçtür ve kontrolünüzden çıkan kıkırdama ile suçluluk duygunuz eş zamanlı olarak açığa çıkar. bir anda gözünüz dolar ve kahkahayı yapıştırırsınız. bir o kadar da gerçek ve insani durumdur aslında.

geçen sene cenazede gülmüştüm. gerçekten de insanın eline değil şu anda bile gülme isteği geldi.

ciddi ortamlarda başa gelen kötü bir durumdur. toplantı olabilir namaz olabilir kavga olabilir mahkeme salonu olabilir aniden böyle durumlarda gülme isteği gelir ve kendinizi tutmaya çalışırsınız. çok zor bir durumdur.

bir kere koptu mu asla durdurulamaz. durdurmaya çalışınca dalağın patlayacak gibi olur. zor bir durumdur.

yanağını ısırırsın, dudaklarını bastırırsın gülmemek için ya da mimiklerinle bir şekilde örtpas etmeye çalışırsın gülme isteğini ama bazen o kadar çok gülesin gelir ki engel olamazsın. bakmışsın gülmüşsün ortalık buz kesmiş bir bakmışsın herkes senin gülmene gülmüş.

2016 yılında üç kişi binilen asansöre, tanımadığım insanlardan oluşan diğer üç kişiyle (toplam 4 kişi olarak) bindiğimizde başıma gelen elim hadisedir.

ellili yaşlarının ortasında olduğunu düşündüğüm abiye telefon geldi. açtı. hem telefonunun volumünün fazla oluşundan hem de koyun koyuna asansörde oluşumuzdan, karşı tarafın ilk cümlesini hepimiz duyduk: "nabıyon la yavşak?"

kendimi gülmemek için sıktım. hem diğer iki kişiyle, hem telefon konuşması yapan dayıyla göz göze geldik. bana bakıp sırıtıyorlardı:

"röhaheiaiayeeiyy" diye patladım.

(bkz: gülmeyi unuttuk be hüseyin)

sıkça yaşadığım , ciddi bir ortamsa hemen kendimi çimdikleyerek çözüme kavuşturduğum durum.

genelde çok ciddi bir toplantının ortasında gelir bu his. bıyık altından sırıtarak geçiştirilir. bazen tutamayıp bir miktar kahkaha burunda hırıltı şeklinde kaçırılır, ama hiç oralı değilmiş gibi rol yapılarak dikkatler dağıtılır. sonrası mı?
-nerede kalmıştık görünmez bey.
+ha evet evet tabi yetiştirilir ben hallederim...

aklına komik bir şey gelen insan eylemidir.

gercegini bildigim yalanlari duyunca oluyor bende.bir gulme geliyor,kendimi kasıyorum ama icten basiyorum kahkayi.

gülen kişiyi yakalarsam ikinci gülmeye başlayan kişi genellikle ben olurum.sonra al başına belayı...

o isteğe dur diyebilene çelenk verilmelidir.

lise son sınıftayız artık soru çözmekten bazı arkadaşların feleği şaşsa gerek, almışlar yangın söndürücüyü, acaba nasıldır diye düşünüp sıkmışlar sınıfın bir köşesine. tabi kendini frenlemeyi bilmeyen arkadaşım onla yetinmeyip daha çok sıkmış, ta ki tüm sınıfı karlar ülkesine çevirene kadar. biz de koridordayız, sınıfın önü renk değiştirdi fakat nedenini bilmiyoruz. müdür yardımcısı istihbarattan haber almış gibi, aslında tesadüfen, bulunduğumuz koridora geldi. başta biber gazı atıldı sandı, ne alakaysa, neyse işte heyecanlı heyecanlı hangi sınıftan geldiğini seçmeye çalışırken (önünde iki seçenek vardı), o piti piti yapıp turnayı gözünden vurarak bizim sınıfın kapısını açtı ve müthiş kar manzarasıyla karşılaşması bir oldu. o romantik an kısa sürdü çünkü müdür yardımcımız atletlere fark atacak şekilde müdüre haberi yetiştirmeye gitmişti bile. tabii biz gariban koridordakiler de baya şaşırmıştık. ıslak mendille silebildiğimizi silip yerimize oturunca müdür geldi. haklıya haklıydı da, bir ara kendini fazla kaptırıp ses tonunu değiştirerek gülünecek bir şey söyledi o ciddiyetin arasında (söylediği şey şimdi komik gelmez diye yazmıyorum) neyse işte bendeniz armysuzy de gülmemek için çok çabaladım, eğilip büküldüm fakat hafif ses çıkacak bir biçimde güldüm, bir de en öndeydim. hocamız sinirli olduğundan duymadı sanırım ve tüm şansımı orada kullandım. bu da böyle saçma anılarımdan biriydi.

bozuk psikolojiyi işaret eder.sistem aşırı yüklenmiştir.bir yerden hata verebilir.hatta bir arkaşıma birileri birinin öldüğünü söylediğinde kahkaha atarak cevap vermişti.sonra aniden durup " hadi ya ..çok üzüldüm."diyip pusmuştu.gözlerindeki buharlaşma isteğini görmüştüm.

çoğunlukla ciddi ortamlarda başıma gelen şey. ortaokuldayken okulun en disiplin delisi öğretmenin karşısında, mülakat yaparken görüştüğüm adayın karşısında, bir keresinde ise vefat haberi verirken başıma gelmişti, sanırım ciddi ortamlarda gerildiğimde istemsizce yapıyorum. bu dürtüyü kontrol edebilirsem her şey çok güzel olacak.

sürekli kendini öven insanların sınırlarını zorlayışını gördüğümde yaşadığım durumdur.

psödobulbar etkisine bağlı tepkidir.

kaynak: evrimagaci.org/joker-neden-...

50 kişilik bi toplantıda olmuştu.

sayfa geçiyorum yok , aklıma gülmemek için kötü olaylar getiriyorum daha fena sırıtıyorum en son ara verdim de kurtuldum.

normalde belki o kadar gülmeyeceğin bir şey ama gülmemen gerektiğini bildiğin için kahkahalarla gelen gülme isteğidir. tutsanız bile kızarıp bozarırsınız, insanlar ne olduğunu anlamaz.

sakın kendinizi tutmayın. gülerken mimiklerinizi tuttuğunuz anda burundan sümük fışkırabilir. böyle durumlarda o ortamı terk etmeniz gerekir.

aklıma şu videoyu getiren şey:
buradan