gün eksilmesin penceremden

bir cahit sıtkı tarancı şiiri.

son iki dize kendi ve orhan veli gibi şairlerin yaşam felsefesini özetler biraz da:

'her mihnet kabulüm, yeter ki
gün eksilmesin penceremden!''

"ne doğan güne hükmüm geçer,
ne halden anlayan bulunur;
ah aklımdan ölümüm geçer;
sonra bu kuş, bu bahçe, bu nur.
ve gönül tanrısına der ki:
- pervam yok verdiğin elemden;
her mihnet kabulüm, yeter ki
gün eksilmesin penceremden!"

tamamı bu versiyon olan, ölüm korkusundan ziyade yaşama sevinci temalı cahit sıtkı şiiridir.

çoğu öğrencime ezberlettiğim şiirdir.