günlük işlerdeki güzellik

hepimizin zaman zaman fark ettiği fakat çoğunlukla es geçtiği, insana yaşamayı sevdiren ve şimdilerde pek meşhur olan anı yaşama çabasının en güzel örneğini teşkil eden şeydir. mesela sabah uyanınca perdeyi açmak böyledir. merakla acaba hava nasılmış, sokak nasıl görünüyor yahut karşıdaki ağaç bu sabah nasıl görünüyor diye bakmak. böyle pek çok günlük iş vardır ki pek güzeldir. aklıma geldikçe ekleyeceğim. güzellikleri çoğaltalım efendim.

portakal soyarken de fark edilendir. portakal soymak çok güzel bir şeydir durup fark edince. portakalın kabuğuna narin çizikler atmak, sonra tam oralardan kabuğu çıkarıp portakala hiç zarar vermeden soymak, içinden minik yavru dilimler çıkacak mı diye heyecanlanmak. en son da elde kalan şahane koku. portakal soymaktaki güzelliği görmezden gelemeyiz.

gün batımını her gün güzel mi değil mi diye kontrol etmektir.

bunun hatırına hayattayızdır. muhtemelen simülasyonda kalmak için bize kurulan bir komplo çünkü bu kafar ufacık şeyler insanı duygu seline sürüklememeli.
az önce kendini kesmeye gitmemiş miydin ey eppur? ama ne güzel bıçakmış o öyle..... dur bi elma keseyim, rengi müthiş çünkü.....

sinirini stresini tozlardan çıkarmak gibi mi? çok sinirliyim, şimdi odadaki tozlar hapı yuttu.

sağ elini kaldıracaksın fşiiğğkk diye cam sil belirecek. sol elini kaldıracaksın, hooop sarı bez de geldi. ve şimdi kafaya bir tülbent!
işte, salon meydanı toz muharebesi'ne hazırız.

ceddin deden, neslin baban
hep toz alır, gündüzleri

her seyi toparlamanin verdigi guzellik, huzurdur.