güzel olmayan hiçbir canlının hiçbir zaman sevilmemesi

güzel olmayan hiçbir canlının ve insanın hiçbir zaman tam olarak sevilmemesi, sevildiklerine hiçbir zaman emin olamamaları durumudur.

insan doğası gereği güzel olanı sever, ona meyleder. bu bir eşya da olsa, bir hayvan da olsa, bir insan da olsa, böyledir.
güzel olmayan yalnızdır. yalnız kalacaktır. bedeni yalnız kalmasa bile ruhu yalnız kalacaktır.

kendilerini sevmeyenler, güzel olmayanlardır, her zaman

(bkz: pandaların nesli neden asla tükenmeyecek realitesi)

bunun bizzat örneğini gördüm, benim okuduğum lisans bölümünde* laboratuvar dersinde diseksiyon işlemi yapıyorduk. kurbağa diseksiyonunu sadece hoca yaptı(çünkü yasal olarak mı ne bu hayvanların izin alınması gereklimiymiş ,öyle bir şey onun için sadece hoca yaptı) lakin solucanı diseksiyon işlemine sokarken herkesin kendi solucanı vardı, (herkes kendi solucanını toplamıştı dersten önceki hafta) demem o ki güzellik etik değerlere bile etki ediyor. he ben yine kıyamadım alkollü şu karışımına solucanı ben atamadım, vicdan yaptım ve arkadaşıma attırdım. kıvır kıvır içinde can çekiliyordu valla kurbağa ise eter ile bayıldığı, içini açınca kalbi atıyordu hala, birisi hocaya ; hocam tekrar diksek yaşarmı demişti , tabi tahmin edersiniz sonucu.
bilim için hocam herşey, kimse zevkine hayvan öldürmüyor. isteyen olursa fotoğraf atarım solucanın disekte edilmiş halini ama mideniz bulunabilir onun için isteyen varsa emin olsun.

evet doğru. bazı insanlar böcek gibi görülüyor. misal ben. hiç sevilmedim. ve güzel değilim tabii.