güzellik deliliği

gününümüz insanlarının yakalandığı hastalık. aşağılık kompleksininde bir tık ötesi. fiziksel özellikler dışında kendini gerçekleştiremeyen insanların genelde yakalandığı tedavisi olmayan hastalık.

ne atom bombası
ne londra konferansı
bir elinde cımbız,
bir elinde ayna;
umurunda mı dünya!

orhan veli

eskiden beri var olandır. kimilerinin yangın sırasında saç taraması da biraz bundandır. kış günü beyaz giymesi de. içinde yaşadığı toplulukla, benzerlikler üzerinden bağ kurmayı tümden reddedip salt bireysel farklılıklarıyla ön plana çıkma gayretidir. ama işte onu da başka türlü vurgulayabileceği malzeme olmayınca bünyede; kişi bir kameraya bir tripoda sıkıştırır tüm varlığını.

(bkz: kadın cinsel organı).

ne kadar fazla çirkin ve çirkinlik varsa güzele yönelim o denli fazla olur. insanı insan olduğu için sevip sevişme faslı çok uzak geçmişte kaldı sanki.

şimdi dış görünüşün önem taşıdığını düşünüyorum. mesela hamam böceği ve uğur böceği. sırf tipleri farklı diye birinin kanatlarını açtırıp uçuruyoruz birinin kafasını uçuruyoruz. ama sırf dış görünüş ilk izlenimdir diye de manyak gibi oranı buranı değiştirmeye, bunu kompleks haline getirmeye gerek olmadığını düşünüyorum. ama bu günümüz dünyasında zor. bilemiyorum. haklı taraf yok gibi. gri alan.

kalın bacaklı kadın, ince bacaklı erkek, büyük gözlü kadın, şişman erkek, şöyle kadın, böyle erkek gibi başlıklar var. şimdi bu başlığı görünce buruk bir gülümseme oldu suratımda. evet güzellik takıntısı ve hatta deliliği var. ama dış güzellik boş diyenler ertesi gün bir insanın dış görünüşüyle dalga geçiyorsa bu bizim suçumuz olmuyor mu?

bu pandemi döneminde ancak aynaya güzel olmak.