hanımını kızı gibi seven erkek

sevginin her boyutunu, biçimini içinde yaşatan erkeğin yaptığıdır.
abartmadığı sürece hiçbir yanlış yoktur.

baba olmadan babalık duygusunu hissediyordur zaman zaman. ve bu çok normaldir.

her sevginin kalpte yeri ayrıdır. vatan sevgisi, eş sevgisi, evlat sevgisi... bunların hepsi bir kalpten çıkar ama birbirlerinden farklıdır:

efendimiz hz. ali’ye sorar;
-ey ali !allah’ı seviyor musun?
-evet ya rasulallah.
-ya peygamberini seviyor musun?
-evet ya rasulallah.
-peki ya hanımını seviyor musun?
-onu da seviyorum ya rasulallah.
-peki ya çocuklarını ?
-onları da seviyorum ya rasulallah.
efendimiz tebessüm eder ve sorar:
-ya ali! peki bi kalpte dört sevgiyi birden nasıl barındırıyorsun?
hz.ali bir an duraklar,cevap veremez:
-ya rasulallah,biraz mühlet ver düşüneyim, sonra cevap vereyim der.”olur”der efendimiz.hz.ali’yi düşünceli bir hal alır.onu böyle gören fatıma validemiz:
-ey ali !seni düşünceli gördüm,der.seni düşündüren şey dünyalıksa o bize yakışmaz.yok eğer ahiretlikse bana söyle birlikte düşünelim,der.
hz.ali rasulullah’la arasında geçen konuşmayı anlatır.hz.fatıma:
-ey ali ben bunun cevabını sana söyleyeyim.nasıl insan bedeninin sağ, sol,ön ve arka gibi yönleri varsa kalpte öyledir.git ve babacığıma de ki:

“allah’ı aklım ve imanımla,
rasulunu ruhumla,
zevcemi nefsimle,
çocuklarımı şefkatimle seviyorum…”

hz.ali gider ve efendimize bu şekilde bir açıklama yapar.hz.peygamber:

“bu cevap peygamber ağacının dalındandır.vallahi o dal benim bi parçamdır.”der.

itici bir erkektir.