hasta olmanın güzel yanları

hiç bir zaman boş duramam gönlümce yatıp uzanıp bir film dizi karşısında vakit geciremem. her zaman bir şeylerle uğraşmam gerekir ki geçen zaman bana azap vermesin. israf oluyor düşüncesi mahvetmesin.
ama şimdi hastayim ve aylar yıllar sonra oturup oyun oynayacağım işe de gitmiyor olacağım ve vicdan azabı çekmiyorum çünkü geberiyorum bu iyi bir şey.
her zaman gavur gibi sağlıklı olmak da iyi değil insan sağlık ve dinclik nimetinin kıymetini anlamasi için yaratan tarafından tokatlanmasi gerekiyor bazen.

yan gelip yatmak o kadar ki uykuya doymak

en güzel yanı, iyileştikten sonra yaşam enerjinizin geri gelmesidir bence.

benım hasta olma lüksüm yok. olursamda ki (2 gundur ciddi hastalıkla bogusuyorum) sorumluluklarımı benden başka yapacak kımse yok. o yuzden bence guzel yanı yok.

yapılan nazın çekilebilir olması. aşırı hoş yahu..

(bkz: sana hasta olmak)

mario da tek canı kalmış gibiyim ne hasta olması aqa düşersem yanarım net. hasta olmanın güzel yanı filan yoktur uzak olsun amin.

baş ağrısı, boğaz ağrısı ve hastalığın verdiği halsizlik ile bir dünya ilaç içer uyursun. işte o derin uykuyu normal zamanda asla yaşayamıyorum. nasıl güzel bir uykudur o. vücudun ağırdır, sağdan sola dönemezsin. küt diye uykuya dalarsın. 7-8 saat falan kesintisiz rahat uyku çekersin. tilki uykusuyla ömrünü geçiren biri olarak tek uzun ve deliksiz uyuduğum zamanlar hasta olunca oluyor.

işe gitmemek derdim ama ben 40 derece ateş ile işe gitmiş insanım. o yüzden hasta olmanın güzel yanı ne bilmiyorum.

hasta olmanın güzel yanı mı varmış, allah’ın romantikleri.

düzenli, planlı bir insan olduğum için işlerim sekteye uğrayacağından mütevellit hastayken mutsuz, stresli olurum ama bazı değerlerin, sağlık gibi önemli bir değerin fark edilmesi konusunda hastalıklar da iyi ki var diyorum.

bir de mesela gezemezsin, çıkamazsın, yataktasın. el mahkum kendini oyalayacak yapan şeyler bulurken biraz kendini geliştirebilecek şeyler de yapabiliyorsun.
lisedeki çok değerli, çok sevdiğim matematik hocam derdi ki hasta olmayı çok seviyorum, çıkıp gezemeyeceğim için yatakta kucağıma kitabımı alır matematik çalışırım ve bu beni çok mutlu eder derdi. bu tarz şeyleri yapmak cidden güzel oluyor.

bir de kendinize tanıyamadığınız o dinlenme, kafayı toplama, boş an, kendine ayıracağın anı; hastalık size ayırmış oluyor bir nebze. hem zihinsel hem fiziksel dinlenmeyr birebir.

yine de allah, ağır hastalıklarla sınamasın, imtihanlarımızı kolaylaştırsın.

- ev işlerinden kurtulmak.*
- nazını, kaprisini, triplerini çeken ve sıcak içecekler yapan annenin olması.

sağlığın değerini anlamak.

derhal iyileşmek dışında güzel bir tarafı yoktur.
yaşamak = sağlık demektir.

ilkokul birinci sinifta agir bir bronsit gecirdim. hatirlayabildigim kadariyla iki bucuk ay kadar okula gitmedim. okumayi halletmistim, yazmayi ogreteceklerdi ama hastaydim. annem her gun okula gidip odevlerimi aldi. ben de iyi hisettigim gunler bir arkadasin evine gidip odevleri aliyordum. neyse, yazmayi annem evde ogretti diyebilirim.

o donemde elime ne gecerse okuyorum. evdeki kitaplardan birinde bir sanatoryum resmi vardi. sanatoryum, veremlilerin yatirildigi yermis. bende verem yoktu ama katir gibi oksuruyordum, ozellikle geceleri. sanatoryumun resimleri cizilmis, renklendirilmis, fotograf degiller. boyle heidi'nin yasadigi daglar gibi bir yerde, yemyesil bir tepenin ustune kurulmus, ondokuzuncu yuzyil alman mimarisi bir bina. tekerlekli sandalyeyle (nedense) bahceye cikartilmis cocuklar, ilgili hemsireler, gulumseyen yuzler. dedim `ne guzel yer`.

evden oglen beslenme saatleri icin beslenme cantamiza bir seyler konuluyor. yemek disinda konulan bir sey de sabunlu elbezi, yemekten sonra elimizi agzimizi silmek icin. bunlari, el sabunlarinin kondugu gibi kucuk plastik kutulara koyarlardi.

www.brendshop.az/trendyol/p...

neyse, benimki maviydi ama hic sevmemistim. nesense kirmizi istiyordum, o zaman mavisi alinmisti ve kullaniyordum.

cocuk aklimla soyle dusundum: eger cok ama cok hasta olursam ve beni sanatoryuma gonderirlerse belki o kirmizi kaplardan alirlardi bana. herkes iyilesmeyi ister normalde, ben hasta olmayi istedim. sirf o plastik kabi alsinlar diye.

yani durumum kotulesseydi, hasta olmanin iyi bir yanini kesfedebilecektim ama olmadi. su yasa kadar ufak tefek bir iki problem disinda ciddi bir saglik problemim olmadi. o zamanlar bronsit teshisi konan ve yanlis tedavi edilen alerjik astimim, seneler sonra dogru tani konduktan sonra tedavi edildi bir iki senede, sonra tamamen kayboldu. ama ne yazik ki kizimda ufak da olsa problemlere yol aciyor. doktoru zamanla azalip kaybolacagini soyledi. ben ve nalet gelesi genlerim.

sonra ankara'da universite okudum. ilk birkac hafta ankara'da, sanatoryum denen bir semtte kaldim bir akrabanin yaninda. o zaman sanatoryum neymis gordum. ilk kuruldugunda kecioren, sehrin disinda baglik bir yermis. ama hic de alplerdeki bir sanatoryuma benzemiyordu.

hasta olmanin tek guzel yani, hasta oldugun icin bazi istediklerinin olabilmesidir belki ya da herkesin sana iyi davranmasi. diktatorler gibi, degil mi? herkes hasta oldugunu bilir ve o yuzden sana iyi davranir, o hesap.