hatunuyla el ele tutuşup maça giden erkek romantikliği

hatunu olmadan hiçbir şeyden tat alamayacak olan erkek romantikliğidir.

yanında hatunu yoksa eğlenemeyen, mutlu olamayan erkekler candır. değil mi kızlaaaar?

hatun farklı takım taraftarıysa el mecbur hatunsporlu olmak gerekir. hatunun mutluluğu her şeyden önemlidir. ben öyle düşünenlerdenim.

bana hatundan ziyade bir kız çocuğu ve aile olarak maça giden beşiktaş taraftarı aile çok mutlu etmişti. kız 2.5 yaşında ve bütün marşları ezbere biliyordu. öyle bir romantik bir anım yoktu ama 3-3 biten gs maçıydı. burak son dakikada kendi yere atıp penaltı aldırmıştı. bu tablo yüzünden burak yılmaza bile küfredememiştim. yoksa ooo ooo.

romantikliğini bilmem de hayatıma birini alacak olsaydım öyle birini isterdim. maça gitmeyi özledim çünkü. "tut elimden, götür beni yiğidim!" derdim ona. oraya gidince stat önünde köfte yiyeceğim diye tuttururdum. erimin erkeğimin ürkek bakışları arasında küfürlü tezahüratlara hunharca katılırdım. başka takımı tutuyorsa "s** git kendi takımının bölümünde otur, burada işin ne!" derdim. yenilirsek bütün hıncımı ondan çıkarırdım. küfürlü tezahüratları bir kez de onun kulaklarına fısıldardım şehvetle.

ertesi gün:
ne o elindeki hayatım? boşanma kâğıdı mı? ama niye ama neden?

maça götürün lan beniiiiğğhh!

artık stada maça gitmiyorum ancak gidersem de derbilere değil ufak takımlarla yaptığımız maçlara gidebilirim sevgilimle.

derbilerde zaten ben kendimi kaybediyorum bir de kızı mı kaybedelim şimdi 45.000 kişinin arasında.