hayat ışığım

savaş gazisi bir adamın yalnız başına bir fenerde çalışırken bir kadına aşık olması ve uzun mektuplaşmalar sonunda evlenip bir yuva kurmalarının ardından. kadın hamile kalır ancak bebekleri düşük yapar ve bu kadını çok üzer. adam ise karısının üzülmesine dayanamaz doktor getirmek ister ama kadın kabul etmez. adam doktor getirse de kadın doktordan uzak olmak için evden uzak kalır. daha sonra bir daha hamile kaldığında bir daha düşük yapar ve adamda yanında olmasına rağmen yapacak bir şey yoktur. sonra bir gün denizde bir kayık görür adam ve içinde birinin olduğunu görür, tabii kadında kendi halinde biraz karamsar dışarda takılırken bebek sesi duyuyordur. adam kayığı fark edip kadına seslenir ve kayığı karaya çıkarmaya çalışır ikisi sonra kayıkta ölü bir adam ve bir bebek vardır. adam bunu haber vermek zorunda olduğunu söylese de kadın haber vermek istemez ve kocasını ikna eder. adamda kadını dinlemek zorunda kalır ve adamı gömüp kayığı da tekrar denize yollar. daha sonra düşük yapan bebekleri için diktiği mezar işaretinin birini de kaldırır. onlara eşya getirenlere de çocuklarının biraz erken olduğunu söyleyerek işi halletmeye çalışır. tabii bebeğin yanında bir de baykuş şeklinde oyuncak vardır onu da alıp saklar. çocuk yıllarca ikilinin yanında gelişir ve büyürken bir ara karaya çıkıp kasabada çocuğu vaftiz edecekken, mezarlıkta bir kadın fark eder adam ve onun ağladığı mezarı o gittikten sonra kontrol ettiğinde bir baba ve bir çocuk anısına konulmuş bir işaret görür. sonra tekrar deniz fenerine dönerken kadına bir mektup yazıp gider. kadın bu mektubu okuduktan sonra polise gitse de polis bir şey çıkmayacağını söyler ve olay kapanır. çocuk büyüyüp ikilinin yanında artık anne babasını tanıyacak yaşa geldikten sonra tekrar adadan çıkıp kasabaya geldiklerinde yine kadını görür. tabii deniz feneri ile ilgili herkesin toplandığı bir yerdedir bu olay kadın ikilinin çocuğunu görüp onlarla konuşup biraz kötü olunca. adam adaya dönerken kadına çocuk ile birlikte gelen oyuncağı bırakır ve onun sayesinde polis çocuğu bulur. tabii adam başından beri bunun yanlış olduğunu karısına söylese de o adamı dinlemez ve bir çocukları olduğunu söyleyerek sürekli geçiştirir. annesini bulduktan sonra adam karısını tekrar ikna etmek istese de başaramaz ve sonunda kendi başına verdiği kararla kadına oyuncağı yollayıp bulunmasını sağlar. gelip çocuğu bulduklarında adam bütün suçu kendisine alır. kadında polisler adamı ölü mü buldunuz yoksa öldürdünüz mü sorusuna kocasına olan öfkesinden kocam öldürdü der. tabii adam uzun süre hapisteyken bu arada küçük kızın annesini ve ailesini istemesini izleriz. bir gün evden kaçıp deniz fenerini aramış mesela ve bulunana kadar annesi çok korkmuştu. zaten o olaydan sonra kadın ikiliyi affetme kararı alırken bir de eşine sinirinden adamı öldürdüğünü söylediği için pişman olup suçunu kabul eder ve adamın zaten ölü olduğunu da söyler. daha sonra kızın gerçek annesi ikiliyi affedip küçük bir ceza ile kurtulmalarını sağlar. sahne değişir ve ikili yaşlanmış kadın son saatlerini yaşarken ve bir de ondan sonra genç bir kızın adama gelip onları aradığını söylemesi üzerine onu bulduğu için mutludur ve gelip sarılır, bir de çocuğunu ona getirip gösterir. kadına yetişmemiş olsa da kadın ona bir mektup bırakmıştır.

filmi izlerken suçu kabul ettiklerinde adamı tek başına hapse koyuyorlardı ve kadın serbestti. ama sonra kadın adamın kimseyi öldürmediğini ve bebeğin kendilerinde kalmaları konusunun kendi fikri olduğunu söylemesine rağmen, adamın hapiste kalması bana biraz tuhaf gelmişti. yani adalet sanki tek taraflı çalışmış gibiydi ve sonra da sonuçta ikili bir çocuğu kurtarmıştı, tek suçları onu alı koymaktı çok büyük bir ceza verilmesi bence doğru değildi. benim adalet anlayışım biraz farklı sanırım ki zaten adam sonradan pişman olmuş ve kadına ipuçları yollamıştı bu bile hiç hesaba katılmadı, hesaba katan bir tek kızın gerçek annesiydi o da sadece kocasının kendisine affetmekle ilgili söylediği bir şey üzerineydi.