hayat o kadar garip ki

zaten hep garipti,hiçbir zaman mutlu olamadık,olmayacağız da. hep daha fazlasını istiyoruz,ki istemekte de haklıyız,çünkü mutlu değiliz.

şeker atmadığın çayını 15 dakika karıştırırsın ve bunu fark etmeyecek kadar dalgınsındır. hayat cidden çok garip.

yazdığımız, okuduğumuz, söylediğimiz ve en önemlisi de sevdiğimiz şeyler belki de bizim sonumuzu hazırlıyor ve biz bunu fark etmiyoruz. bunu ölen birinin hayatını incelediğimde fark ettim.

bütün olay nasıl baktığın ile alakalı. olumsuzluklara önlem almak için ne kadar diken üstünde durursam hayat hep daha beterini vermişti. şimdi ise pozitif bakıyorum hayat "yazık buna ya. bu fazla sorunu kaldıramaz " diyip azar azar vermeye başladı. gerçekten garip.

yapmam dediğim şeyleri tek tek yaptım. daha sonra yine akıllanmadım ve büyük konuşup bu hatayı tekrar asla yapmam dedim. yine o hatayı yaptım.*

bazı zorluklar var, bunları sorun olarak görmeyi bırakarak, hayatın içinden normal durumlar oldukları kabulüyle yaşamaya alışmaya çalışıyorum yaklaşık beş aydır. pek kolay değil benim için ama yeni yeni bu durumlara karşı daha sağlıklı reaksiyonlar gösterebiliyordum. şimdi aynı konularda daha zor şeyler çıkıyor karşıma, tam normalleştirebildim diye seviniyorken. hayat garip, ne alaka şimdi demeyin, öyle.

en ama en yakınınızda olan insanlar bile sizi gün gelip öyle bir başına bırakıyor.
tamamen yaşadığımı yazdım.
bu hayatta herşey insanın başına gelirmiş.