hayata bakış açınızı değiştiren bir söz

geçen sene bir söz duymuştum . bir insan acıdan delirdiginde , diğerleri onun acısını değil , deliligini görürler diye . çok etkiledi bu söz beni . insanların geçmişlerini bilmeden insanları yadırgamamayı ve kimsenin hayatının kimseyi ilgilendirmediğini öğrendim.

soruyosun iyisin, ayıpsın, fevkaladeyim

beş çıkıdı çıkıdı şep bekş çıkıdı şeppp

hızlı koşan atın boku seyrek düşer

uykusuz bir gecenin sabahında sahile kısa bir yürüyüş, henüz ısınmamış olan akdeniz sabahının yarattığı ürperti, güneş iyice yükselmeden başlanan yolculuk, dik bir yokuş, yolun her iki yakasında sonsuzmuş gibi gelen evden bozma otel sıraları ve mevsimin sonunun geldiğini gösteren "boş oda var" tabelaları, hemen arkada kalan, motorun aynasından bir parçası gözüken, sabah güneşinin boyadığı lacivert bir deniz parçası ve dalgalanan bal rengi bir tutam saç, kasabanın dükkanları, benzin istasyonları, park etmiş traktörler, kahvehaneler, ve işi varmış gibi yürüyen tek tük insanlardan oluşan görüntüsünün içinden geçip, her yöne aynı grilikte uzanan zift ve çakıl karışımından oluşan yol, büyütülen vites, tekrar büyütülen vites, son kez büyütülen vites..

hızın ve rüzgarın etkisiyle ırkından beklenmeyecek bir sıcaklıkla yaklaşan kadının adamın sırtında yarattığı baskı, motorun ve rüzgarın tekdüze gürültüsünün ve iri grande bir fotoğraf gibi sonsuz uzayan yolun hipnotize eden akışı, yaklaşık 210 km sonra kenarında durulan tuzlu bir göl, zeytinyağlı börülce, haydari, duble rakı, bir bira, ilk anda iyi gelmeyen ama etkisi zamanla büyüyen ''orta halli bir seks'' ve tüm bunlardan önce o sabah aslında ilk kez, sahilde tanışmış iki insanın gülümsemesi.