hayatın çoğunlukla çalışmaktan ibaret olması

dünya üzerindeki varoluş amacımızı düşününce ben bunun yalnızca çalışmak olduğunu düşünmüyorum, evet elbette ki çalışmak çokça önemli, gerekli bir durum, bunu bir şekilde görmezden gelemeyiz.

ama gerçek anlamda hayatımızın en keyifli, en güzel geçmesi gereken yıllarda günün en önemli saatleri, bazen haftanın en önemli anları çalışmaya dair geçiyor, gün geliyor hasta olmamıza rağmen çalışıyor, bazen yoğun çalışmaktan kendimize bakamayıp hasta oluyoruz.

teknolojinin bir şekilde ilerlemesi ile hani kas gücü mi denir artık bilmiyorum, hadi diyelim o işlerde pek bir değişen olmadı(belki de çokça vardır, araştırmak lazım aslında), peki sürekli olarak bilgiayar temelli işlerde neden teknolojinin ilerlemesi çalışmanın sürecini değiştiremedi bugüne dek anlamış değilim, yani bir şeylerde ilerleme oluyor, hani insan gücü sözde azaltılıyor vs vs deniyor ama insan bir şekilde hep ya aynı ya da daha fazla çalışıyor.

ben varoluş amacımızın, yaşayış gayemizin çalışmanın da evvelinde sürekli olarak bir öğrenme, eğitim alma ve beraberinde gelişme olmasını düşünüyorum. bu konuda sizler ne düşünüyorsunuz bilemiyorum, ama ben kesinlikle yaşamanın daha değerli bir amaca hizmet ettiğini düşünüyorum, öğrenecek onca şey var iken, görülmesi gereken birçok güzellik var iken, hayatımızın çoğunluğu çalışmak ve diğer kısmı da dinlenme çabası içinde geçerken, benim için hayatın asıl amacı olan şeyler nasıl yapılır bilemiyorum.

çalışmazsam çıldırırım. çalışmak nimettir, berekettir, huzurdur. çalışmayı yarattığı için allaha hamdü senalar olsun. nimet, nimet.

t: doğru bir tespit.

hayatın tamamının çalışmak olmaması için verilen mücadeleler neticesindedir. günlük 8 saat çalışma uygulaması için türkiye dahil, dünyanın dört bir yerinde insanlar kanını ve canını ortaya koymuş; ölümü, o rezil hayata tercih etmişler. bunu bir ileri aşamaya taşımamız, yaşamın gereksinimlerini bir avuç asalağın elinden alıp, kendimizin yapmamız gerekiyor. mesele çalışmak değil, sen şu dünyada bir gün dahi gün yüzü görmezken, birilerinin kaynağı belli olmayan bir zenginlik içinde yaşadığını görüyorsan, o kaynak sensin kardeşim. onların zenginliği ve refahı için, senin, ailenle, sevdiklerinle, varsa çocuğunla vakit geçirememen, sevdiğin uğraşların peşinden gidememen lazım. sen ne kadar acı çeker, ne kadar gün görmezsen, onlar o kadar zengin ve bir o kadar da gaddar olacaklar.

ne yazıkki tüketim toplumunda bireylere çocukluktan aşılanan bir durum bu. kimse durup göğe bakmıyor, bakamıyor işte üzerine bindirilen faturalardan