hayatın ilk yıllarının hatırlanmaması

buna çocukluk amnezisi (ınfantile amnesia) denir. neredeyse hiç kimse 2-3 yaşından öncesine ait net, epizodik (olay bazlı) anılar hatırlayamaz. 3-7 yaş arası da genellikle çok az ve parça parça anılar şeklindedir.
bunun en temel nedeni beyin gelişimi yani hipokampus henüz hazır değil. hipokampus, beynimizde anıların oluşturulması ve depolanmasından sorumlu bölgedir. özellikle "şurada, burada oldu" dediğimiz epizodik bellek için kritiktir.
bu bölge, doğumumuzdan sonraki ilk birkaç yıl boyunca hızla gelişmeye devam eder. dolayısıyla, bu dönemde yaşanan olaylar sağlam bir şekilde "kaydedilemez" ve uzun süreli hafızaya aktarılamaz.

hatırlanan o kadar saçma şey varken gerek var mı.
ömer seyfettin ilk cinayet isimli hikayesinde tolstoy dokuz aylıkken küvete konduğunu hatırlıyor diyor. ben 4 yaşımı hatırlıyorum. tolstoy bir sanrı yaşıyor hayal kuruyor olabilir mi. üç dört yaşındaki bir olayı geçmişe bağlamış olabilir mi.

filmin sonunu söylemek istemem ama muhtemelen bu yazdığımı okuyanların yarısı son yıllarını da hatırlamayacak hatta inşallah olmaz ama içimzden bazıları ne yapması gerektiğini hatırlayamacağı için altına sıçacak, bazıları çocuklarını arkadaşlarını tanımayacak..

3 yaşımdaki bir anıyı sadece bir sahne, daha doğrusu bir fotoğraf karesi olarak hatırlıyorum. annem bayılıp düşmüştü, sadece bu. terapist en eski anımı sorduğu zaman netleyebildim onu da. yani aslında hatırlamamak iyi bir şeydir.

onu bırak son 2 senem hariç kalan önceki senelerim bile oldukça bulanık , yaşanmamış gibi. travmalarımın sonucu beyin sanırım komple hatırlamak istemiyor, malum pek iyi bir çocukluk geçirmedi. geçirdiği zamanlarda kısıtlı.