hayatın ne kadar güzel olduğunun anlaşıldığı anlar

yeni yıkanmış, yumoş kokulu, tertemiz çarşaf ve yorgana gömülüp yine aynı temiz mis kokulu pijamalarla giyinmiş vaziyette uykuya dalmaya hazırlanmak... hadi ben uyumaya gidiyorum sözlük.. akşam görüşürüz.

bir kadının dudaklarının, vücudunun tenha yerlerinde gezdiğini anladığın zamanlar.

beni ilk kez sahile götürdüğü zaman hissetmiştim bunu. ay ışığında şarkı söyleyip çıplak ayak dans ederken. birlikte ayaklarımızı denize sokup öyle sahilde yürümüştük. bir bağ kurmuştuk. o hep beni izleyip gülümsüyordu. beni özgür kılıyordu. doğayla bir oluyordum ve o bana git gide tutuluyordu. aşkımız şehirlere beton yığınlarına yeniliverdi sanki. en son bu anda kaldığımızda evet hayat güzeldi. bambaşka şehir bambaşka hayat ve biz iyiydik aslında.. hayatın koşturmacası nice güzel çiftleri vurduğu gibi bizi de parçalamak üzere devirdi.
ama hayat sana baktığımda güzel. çok güzel. senin gözlerinde güzel. senin dudaklarında canlanır. zihnim güneş açar bedenim aydınlığa kavuşur.
sadece ses kaydını dinliyorum. ne zaman dönerim ki ben sana. nasıl çıkacagız başa?
bu kadar zor olmamalı biz zorlaştırıyoruz derdim. şimdi böyle yapayalnız buruk yaşıyoruz be eşim be? hı, güzel kocam benim?!
kurtarabilir miyiz bizi bi bakalım.

hastayken öleceğini düşünmek ve hayatın güzelliklerini anlamak

annenin çocuğunu ilk kez kucağına aldığı an diye tahmin ediyorum

yeğenimin ilk kez "hala" diyip yanıma koştuğu zaman.

zamanını, karşılıksız sevdiğin canlılarla paylaştığın anlar.

sanırım benim için gece duş almak veya anneme sarıldığım anlar olabilir.

göğe bakarım ben genelde. gökyüzü güzelse hayat güzeldir. o sebeple yapmurlu havalarda dışarıya çıkmam

pazar kahvaltıları.

ansızın yağan yağmuru izlerken kahve içmek, en sevdiğin şarkı ile beraber...

sevmek.
hayat sevince çok güzeldir.

yeni kitap alırken...
hobilerini gerçekleştirirken hayat çok güzeldir...

ölümle burun buruna gelinen an :)

kalkıp tuvalete gidip , banyo yapabiliyorum. kendi yemeğimi kendim yiyebiliyorum. ihtiyaçlarımı giderebiliyorum. cidden hayat bana çok güzelmiş.
daha çok şükredebilmek için aklıma bir kaç deneyim geldi. bende çağla şikel gib bir gün boyunca yatakta hareketsiz şekilde yatsam. sadece minimal hareketler , el kol kullanımı yapsam. acaba o gün sonunda nasıl hissederdim. bunu sorguladım. veya bir gün uyandığım andan itibaren gözümü kapatsam ve tüm günü görmeyerek geçirsem.
ben niye böyle şeyler düşünüyorum allahım :d bilmiyorum ama mantıklı.

on yaşındaki alfa kuşağı mensubu bir küçük adamın felsefeyi baştan yaratmasına şahit olduğum an.

üst kuşaklarına rağmen düşündü, onlara rağmen fikir sahibi oldu. hepsini de çekildiği kabuğundayken ve sessizce tüm eleştirileri göğüslerken başardı.

döktü bana içini,
"beni anlamıyorlar" dedi.
seni anlıyorum bile demedim. o bunu zaten biliyordu ve seninle konuştuğum gibi kimseyle konuşmuyorum, benim aslında öz güvenim eksik dedi bana.
hayır dedim, asla böyle düşünme.
sözünün kıymetinin olmadığı, anlaşılamayacağını bildiğin yerde susmak, en büyük öz güvendir minik alfa.

bunun üzerine daha da anlattı ve daha da anlattı. inanın ki aydınlandım. elli yaşındaki adamdan daha üstün fikirlere ve bakış açısına sahipti. ona küçük şeyler yaz dedim. bence yazmalısın dedim. yapamam ki dedi, yapabilirsin ancak yapmak zorunda değilsin dedim. sadece bil ki içinden gelirse bir gün, bunu en iyi yapacak olanlardan birisin.

eve gitti, annesi beni aradı ve dedi ki;
bizim alfa kitap yazmak istiyor, kağıt kalemle yazmayacakmış ama bilgisayardan yazabilirmiş ancak. bir de bana sen de yaz diyor.

bunun üzerine bir insan daha ne kadar güzel bir an yaşayabilir ki?

küçük alfa, büyük ruh, sen her zaman bana sohbete uğra.
misafir ol gel bana, meyve suyu alayım sana.

su saatte bir cay demlemisim yok boyle bir sey. yag gibi gidiyor yemin ediyorum. durduk yere mutlu oldum.