kendi hayatımla ilgili örnek vermek gerekirse eğer hem kendi geleceğime dair hem de başka insanlara dair beklentilerimi gün geçtikçe düşürmeye başladım.
beklentiye girdikçe her şeyin tadı kaçıyor. ne umdum ne buldum sorunlarına giriyorsun, hiç gerek yok.
mesela artık birine ufacık bir iyilik bir naziklik yapayım karşı taraftan asla teşekkür beklemiyorum. önceden minnacık bir jest yapsam ve karşılığını almasam bozulur "ne kadar da kaba biri ya" derdim şimdi ise teşekkür kelimesini duymaya sinir oluyorum. çok garip.
kapıyı arkadan gelen insan için tuttum ve duyuyorum ki teşekkür ediyor gayet güzel ve uygun ama artık duymak istemiyorum. bir jest yapıldı, iyi yapıldıysa yapıldı uzatmadan yürü git. rica ederim demek bile içimden gelmiyor. ya da başka birine faydam dokundu aman allahım başlıyor teşekkürlere şükranlara allah razı olsunlara... öfff.. iyi tamam kardeşim uzatma anladık mutlu oldun hadi yol al.
biraz* tahammülsüzleştim galiba.
kimseden bir beklentim yok çünkü beklenti demek umut etmek demek ve sonunda mutlak hayal kırıklığı demek. yüzümü ekşitip yutkunduğum çok an oldu herhalde sıkıldım bu durumdan.
insan demek her an her şeyi yapabilecek, tüm ahlak ve etik kurallarını, iyilik ve kötülük kavramlarını bir anda değiştirebilecek bir varlık demek; bu yüzden kendim dahil kimseden bir beklentim yok.
devamını gör...

bu başlığa tanım girmek için olabilirsiniz.

zaten üye iseniz giriş yapabilirsiniz.

"hayatla ilgili beklentilerin düşmesi" ile benzer başlıklar

normal sözlük'ü kullanarak 3. parti dahil tarayıcı çerezlerinin kullanımına izin vermektesiniz. Daha detaylı bilgi için çerez ve gizlilik politikamıza bakabilirsiniz.

online yazar listesini görmek için lütfen giriş yapın.
zaman tüneli köftehor rehberi portakal normal radyo kütüphane kulüpler renk modu online yazarlar puan tablosu yönetim kadrosu istatistikler iletişim