hayatta mutluluk için hep birşeyleri beklemek

insanın yaptığı en büyük hatalardan biridir gitiğin yoldan, andan, elindeki şartlardan zevk almak yerine sonuca odaklı yaşamak.
okulda okurken okul bir an önce bitse, üniversite sınavına girip bir üniversiteye kapağı atsam hayaliyle yaşarsın.
üniversiteye girersin, tek hayalin okulu bitirip iş hayatına atılmak olur.
üniversite biter, hala hayat tatsızdır çünkü iş bulamamışsındır.
iş bulursun, genede mutsuzsundur çünkü tecrüben olmadığından az kazanıyorsundur.
tecrübe edinip yükselmek, daha fazla para kazanmak olur en büyük hayalin. o olduğu zaman herşey yoluna girecektir, mutlu olacaksındır.
o sırada evlenirsin, çocuk olur, hayatındaki en önemli şey çocukları okutup, sağlıklı büyütmek olur.
onlar bi kendi ayakları üstünde dursa, işte o zaman tamamdır, artık kendin için yaşayıp mutlu olacaksındır.
birde buna ufak ufak emeklilik hayali girer.
....
sonuç olarak devamlı sonuca odaklı yaşayanlar için o sonuç mezara kadar gelmez. habire bir sonucun bittiği yerde yeni bir sonuç beklentisi başlar. vicdanı rahstlatmak içinde "insanın devamlı hedefleri olmalı" gibi ulvi cümleler kurup, hayatı olduğu gib yaşayan, andan zevk alanlara dudağını kıvırarak bakarlar.
...
kim doğru, kim yanlış bilemem.
ama 50 yaşına geldiğimde geriye dönüp baktığımda anlıyorum ki, iyi ki çok erken farkettim bunu ve anı yaşayarak, andan zevk alarak, sonuca değil, yola odaklı yaşamayı tercih ettim.
anda maksimum zevk almaya,anda elimden geldiğince maksimum üretken olmaya çalıştım.
büyük, uzak hedefler koymadım kendime.
bu bana kariyerde getirdi, parada, mutlulukta. düştüğüm zamanlarda çok oldu ama oda zaten olmazsa,olmazı gittiğimiz yolun.
yani acizane tavsiyem, uzak hayallerle mutsuz etmeyin kendinizi. şu anda elinizde olanlarla mutlu olmayı öğrenin ama aynı andada maksimum üretken olun elinizdekilerle. eğer bir hayaliniz varsada, oturup beklemeyin. gerçekleştirmek için yapın elinizden geleni.