hayattaki en güçlü an

artık korkmamaya karar verdiğiniz andır.

başarı hissi. takdir edilme, imrenilme vs egomu okşayan ne varsa, bence okey.

sözlükte dana gibi dolaşıyorum ama yarın sözleşmesini dökeceğim 32 milyon bedelli bir iş var. şirketin cfo'su bizzat gelip imzalamak zorunda. böyle adamların karşısında dimdik dururken kendime bayılıyorum mesela. didik didik ederler sözleşmeyi, tek bir açık bulamazlar. keyifle sigaramı içip, sırıttığım o an paha biçilemez benim için.

hee bu adamlar erdoğanlar bu arada. öyle olunca daha bi orgazm oluyorum.

aslında en aciz olunan an'dır. kendi küçüklüğünü fark edip mutlak güç sahibine dayanılan an.

doğurduğun, doğurabildiğin andır.

kaybedecek hiçbir şeyinizin kalmadığı anladığınız andır çünkü o noktadan sonra siz herşeyi yapabilirsiniz, onlarsa hiçbir şey.

her şeyin üstüne üstüne geldiği zamanlarda oralet sipariş verdiğin andır.

herkesin omzunda olduğum andır. yanlış anlamayın, 4 kolludan bahsediyorum.

anksiyetenin dibine düştüğüm, varlığını bildiğim halde yardım almadığım için tüm sinir hücrelerimin zıplamasına sebep olduğum andır... diye düşünüyorum. olumsuz hisler her zaman daha kuvvetlidir gibi geliyor.

yıllar boyu verdiğin tüm fedakarlıklara ve emeğe rağmen, yeri geldiğinde o kişiyle mesafe koyabilmektir.

o kadar geniş ve hızlı bi kavrama kabiliyetimiz var ki diğer yaratılmış ya da varolan canlılardan bizi ayırdığı için şükretmem mi gerekiyor yoksa hissettiğim şey nankörlük değil de ben mi öyle algılıyorum fikrim yok. zihnim olmadan yapamam ama her aklıma düşen düşünceye de sövmeden duramıyorum. hem çok bıkkınlık veren, ve yoğun bi his hem de çok gurur verici farkındalık. bi ortası yok en çokta buna kızıyorum zaten. kendi kendimizi o kadar hırpalıyoruz ki sanki düşlediğimiz gibi olmazsa eksik gibi hissettirecekmişcesine. sanki kafa patlatmazsam yaşamanın bi mantığı kalmıyomuş gibi. ama zaten düşününce de yaşamın bi mantığı kalmadığına varıyorum.düşünmek çok garip ve karmakarışık bir eylem. hayal kurarak dünyaları elde de edebilirsin dünyanı başına da yıkabilirsin. aynı anda ikisini düşünerek boşlukta da kalabilirsin.genelde boşlukta kalıyorum. kendime kızmak bi çözüm değil hiç bi zaman olmayacakta ama kendime kızmazsam eğitilmeyen bi varlıktan ötesi olamam gibi de sanki. sanki diyorum çünkü emin olamıyorum . bunun farkında olup buraya satırlara dil döküp yine senelerce aynı yerde sayıklayıp durmak çok ironik ve acınası bi durum. insanların her zaman sadece 2 seçeneği kalıyo bu durumda biri çok mutsuz olmayı tercih etmek diğeri de mutsuz olmayı.yani asla tamamen huzura kavuşmak gibi bi şey öyle bi dünya yok olamazda zaten. her türlü bu sonuca varıyo herkes. eğer sağlam düşünürseniz farkedersiniz. hiç bi zaman tam anlamıyla mutlu olamazsınız. dünyanın en zengin insanı da olsanız. en sağlıklısıda ya da en çılgını en delisi bile olsanız mutlu olamazsınız ya da sizin en bilmem neyinizin adı her neyse. arka planda daima pişmanlıklar, acabalar, keşkeler dönüp durur. seçtiğimiz kararlar hep bunu hissettiriyor. yani yaşam iğrençtir bunu her gün buraya yazsam bir gün bile pişman olmam.

maaş yattığı an