hayattaki tek korkusu hapse düşmek olan insan
başlık "mebus paltosu" tarafından 10.02.2021 23:58 tarihinde açılmıştır.
1.
benim bu.
normalde bir entry, anekdota, beyana "benim bu" gibi basit bir imzayı bırakmayı sevmem lâkin bu gerçekten de benim. korkmak ayıp bir şey değil sanırım ve bunu söylemek isterim. koskoca bir ömrü ben bu korkuyla yaşıyorum. 45 yaşında bir kombi ustasıyım, hayatımda çok kere müşterilerimle kavga ettiğim oldu. hatta bazılarıyla küfürleşmeye gidecek kadar ileri gittik. mahallede bıçaklı saldırıların ortasında kaldım, kafamda 0.50cl efes tombul şişe parçalandı boy boy dikiş atıldı ama ben hep kaçtım. çünkü hapse girmek o kadar kötü bir şey ki dostlar, ölmekten daha kötü geliyor bana.
diyeceksiniz ki karantinada da evde duruyoruz, ev hapsi gibi düşün. fakat şayet böyle düşünüyorsanız, çok yanlış fikirdesiniz. karantina yıllarca belki de ömür boyu sürmüyor, illa ki bir bitiş zamanı oluyor. ancak hakim o ağır tokmağı vurup gereği düşünüldü diyerek, ağzından o katı hükümleri verdiğinde kendinizi çaresiz hissediyorsunuz. sanırım bir tek insanoğlu kendi türdaşını kafesin arasına koyuyor, hayvanlarda bile bu kadar katı kurallar yok.
nitekim ben de bundan korkuyorum işte. belki birçoğunuzdan yaşça büyüğümdür bilemiyorum bunlar sizlere bir abi tavsiyesi. hayatınızı güzel yaşayın ve hapse düşmeyin.
ben...
ben mesela her öğle vakti evlere kombi servisi yaparken, akşam oynayacağım altılı kuponda bahriyeli'nin son ayakta duncan'ı geçebilme ihtimalini sevdim,
ben dostoyevski, tolstoy, turgenyev okuyarak her bir dizede yeni bir detay keşfedebilme ihtimalini sevdim,
ben insanların arasından yalnız gezinmek yerine, kendi ruh eşimi bulma ihtimalimi sevdim,
ben özgür olabilmeyi sevdim...
bilmem anlatabildim mi...
normalde bir entry, anekdota, beyana "benim bu" gibi basit bir imzayı bırakmayı sevmem lâkin bu gerçekten de benim. korkmak ayıp bir şey değil sanırım ve bunu söylemek isterim. koskoca bir ömrü ben bu korkuyla yaşıyorum. 45 yaşında bir kombi ustasıyım, hayatımda çok kere müşterilerimle kavga ettiğim oldu. hatta bazılarıyla küfürleşmeye gidecek kadar ileri gittik. mahallede bıçaklı saldırıların ortasında kaldım, kafamda 0.50cl efes tombul şişe parçalandı boy boy dikiş atıldı ama ben hep kaçtım. çünkü hapse girmek o kadar kötü bir şey ki dostlar, ölmekten daha kötü geliyor bana.
diyeceksiniz ki karantinada da evde duruyoruz, ev hapsi gibi düşün. fakat şayet böyle düşünüyorsanız, çok yanlış fikirdesiniz. karantina yıllarca belki de ömür boyu sürmüyor, illa ki bir bitiş zamanı oluyor. ancak hakim o ağır tokmağı vurup gereği düşünüldü diyerek, ağzından o katı hükümleri verdiğinde kendinizi çaresiz hissediyorsunuz. sanırım bir tek insanoğlu kendi türdaşını kafesin arasına koyuyor, hayvanlarda bile bu kadar katı kurallar yok.
nitekim ben de bundan korkuyorum işte. belki birçoğunuzdan yaşça büyüğümdür bilemiyorum bunlar sizlere bir abi tavsiyesi. hayatınızı güzel yaşayın ve hapse düşmeyin.
ben...
ben mesela her öğle vakti evlere kombi servisi yaparken, akşam oynayacağım altılı kuponda bahriyeli'nin son ayakta duncan'ı geçebilme ihtimalini sevdim,
ben dostoyevski, tolstoy, turgenyev okuyarak her bir dizede yeni bir detay keşfedebilme ihtimalini sevdim,
ben insanların arasından yalnız gezinmek yerine, kendi ruh eşimi bulma ihtimalimi sevdim,
ben özgür olabilmeyi sevdim...
bilmem anlatabildim mi...
devamını gör...
2.
kalbin, parmaklık olmayan bir hapishane olduğunu unutmuş.
devamını gör...