hayvanların hiç canlarının sıkılmaması

sokak ve orman hayvanlarını kıskanmama neden olan olgu. sanırım sofistike bir zihin ve ihtiyaçlar hiyerarşisi olmayınca can da sıkılmıyor. ev hayvanlarını tenzih ederim. onları kendinize benzetmişsiniz.

sadece kedilere bakılarak çürütülebilecek önerme. swh

sırf canı sıkılıyor , bir değişiklik olsun, diye anne oldu benim kedim....
diyeceklerim bu kadar.

bu dusunceyi an itibariyle evdeki kedilere soru olarak yoneltmis bulunuyorum. "sen ne söyluyorsun" minvalindeki bakisiyla, bir de kizgin bir tavirda kuyrugunu sallamasiyla cevabimi aldigimi dusunuyorum. sizin de atarli bir kediniz varsa bilin ki daraliyor,bunaliyor, sıkıliyor.

kendi kedilerimi örnek göstererek bütün kuğular beyazdır yargısı gibi rahatlıkla yanlışlayabileceğim önermedir. hayvanlar can sıkıntısından gecenin bir yarısında tüm doğa uykudayken sağdan soldan buldukları oyuncaklarını bana getirip, yüzümü de ''hadi bilader uyan'' der gibi patileyip uyandırıyorlar onları oynatmam için.

bazen sadece tek işi yemek arayan koyun olmak istersin..

bizim muhabbet kuşu için geçerli olmayan başlık derim. sürekli canı sıkılıyor evde dolaşırken seni rahat bırakmaz. dur azcık kafesine koyalım bari dersin. bu seferde cik cik cak cak seni susturuyor.

bilinç olmayınca farkındalık olmadıgından iç güdüsel yaşam içerisinde devam ediyorlar.

sıkılır, hatta sıkıntıdan depresyona dahi girebilirler. bir kuşu yarım günden fazla süre kafesten çıkarmayın; avazı çıktığı kadar ötmeye başlar. hayvanların sıkılmadığını söyleyen biri onları hiç gözlemlememiştir, en azından evcil hayvanların sıkı bir canının olduğunu iddia edebilirim.

siz öyle sanın arkadaşın bir kedisi var dünya başına yıkılmış gibi geziyor ortalıkta. bir de kapı önünde durup sağa sola ağır ağır bakması yok mu.

başlığı, beyaz balina adlı yazar açtı sandım. onun stili bu başlık.

bunu dert edinen biz insan türüdür. zira bugünü, yarını, hafta sonunu, bir sonraki ayı, on yıl sonrasını vs vs hep sürekli düşünürüz. haliyle sürekli düşünen insanın canı sıkılır, buradaki sıkılmayı iki anlamda da kullanıyorum aslında. hani bildiğimiz "bugün çok sıkıldım ya" derken kullanılan sıkılmak ile "şu olaya canım çok sıkıldı" şeklindeki sıkılmak olarak yani.

hayvanlar öyle değil ki, asıl anı yaşayanlar onlar, sürekli bazı insanlar için sözde yaşam mottosu haline gelen bir cümledir hani "anı yaşa". kimse kusura bakmasın ben herhangi bir insanın bir hayvan kadar anı yaşayabileceğini düşünmüyorum. hayvan gününü hatta o anını kurtarma peşinde, karnı doyduysa tamam yani.

ama insan sadece anda değil ki, bir saat öncesinde, bir gün öncesinde, bazen aylar öncesinde, yeri geliyor yukarıda dediğim gibi on yıl sonrasında. bir anda her yerde olmaya çalışıyor, zor iş neticeten insan olmak, insan olmak ve bir şeyleri düşünmeden yaşam mücadelesi vermek. kendini düşünürsün yetmez, aileni düşünürsün yetmez, yaşadığın toplumu düşünürsün yetmez, dünyada açlıktan ölenleri düşünürsün yetmez, savaşta ölen masum insanları düşünürsün yetmez, yetmez de yetmez, düşünürsün de düşünürsün.

bir şekilde canın sıkılır yaşamaktan ve bir de bu olanlara canın sıkılır elbette. burada da yine her iki anlamında kullandım sıra sıra.

emin miyiz?

bu arada hayvanat bahçelerine hayır!

yanlış bir önerme. özellikle evcil hayvanların canı sıkılır.

kaç defa köpeğinizi iç çekerken yakaladım. canım benim kim bilir ne derdi var

bunu diyen hiç hayvan beslemiş mi acaba?
ballı'm sıkılıyor. macera seviyor ve de benle vakit geçirmeyi. dışarıdayken evin içinden bazen sesimi duyup miyavlıyor. bahçede iş yapıyoruz, yürüyüş vs. keyfi yerine geliyor. bakışları daha canlı ve tepkileri daha enerjik oluyor.
tavuk ve kuzularda da bu var. siz anlayamıyorsunuz sadece.

çok fazla sıkılıyor bence.

nerden biliyonuz dedirten iddia. evet.

sen öyle san. kimbilir ne derdi var?