hepimiz yıldız tozuyuz

bir carl sagan vecizesi. vücudumuzda bolca bulunan karbon atomunun vücudumuza gelene kadar hangi yollardan geçtiğine bir bakalım. öncelikle yıldızın çekirdeğindeki hidrojenler füzyon tepkimeleri geçirerek helyumu oluşturur. helyumlar da füzyon tepkimeleri geçirerek berilyum atomunu oluşturur. berilyum ve helyum da benzer enerji düzeylerine sahip olduğu için onlar da füzyon tepkimesi geçirerek karbon atomunu oluşturur. şu anda bir karbon atomumuz var ancak bu yıldızın çekirdeğinde. peki bu nasıl dünyaya gelecek? süpernova patlamasıyla. artık enerjisi tükenen yıldızın çekirdeği çöker ve süpernova patlaması gerçekleşir. süpernova ile yıldızın çekirdeğindeki maddelerin çoğu uzay boşluğuna doğru savrulur. işte karbonumuzun yıldızın çekirdeğinden çıkıp dünyaya ulaşma hikayesi de böyle.

etrafınızda gördüğünüz, bazı hidrojenler hariç olabilir, tüm elementler bir zamanlar yıldızın çekirdeğindeydi efenim. bu yüzden hepimiz yıldızlardan kopup gelmiş atomların birleşimiyiz, hepimiz yıldız tozuyuz.

ve esen rüzgârla birlikte savrulup gidiyoruz. yaşam denen hayatta...

etrafıma bakıp dünyaya olan inancımı yitirdiğimde gökyüzüne bakıyorum hep. biz insanlar ta gökyüzünden kopup geldik buraya. biz yükseklerde olmalıyız. hakettiğimiz yer orası. ne zaman bu kadar alçaldık? parıldardık bir zamanlar karanlıkta. ne zaman söndük bu kadar?

kızılan kişiye "sen hariç. sen leblebi tozusun" demek suretiyle devam ettirilebilecek cümle. *

(bkz: sen irmik helvasısın kanka)

yok abi ben tuz ruhuyum.

urfalı ateist esprisi, saganın fantastik betimlemesini geride bırakır etkide.. gülmekten yazamıyorum..