her alanda başarısız olmak

mümkün olmayan bir durum.

diyelim ki, bir insan asosyal ve gün boyu sadece internette geziyor ve oyun oynuyor. oyun oynayarak kendi kafasını dağıtıyor. başarılı olduğu alan oyunlar. belki tamamiyle hayatı bir 'başarısızlıktan' (!) ibaret ama sanal alemde, özellikle oyunlarda, o muhtemelen tanınan, sevilen, ilgi gören bir oyuncu.

her alanda nasıl başarısız olabilir ki bir insan?

diyelim ki, herhangi bir birey daha hayatını sürdürmesini sağlayacak olan temel vazifeleri bile yapamıyor çünkü depresyonda ve yataktan kalkmak bile istemiyor. zamanında sosyal olan bu kişi ailesinin ve arkadaşlarının yardımı ve uzman desteği ile depresyondan çıkıyor. tekrardan hayatını 'normal' bir şekilde yaşayabilir. başarılı olduğu alan bu örnekte ailesi ve arkadaşları. belki şans diyecekseniz aile açısından ama arkadaşlarını da iyi seçmeli insan. sonuçta, normal şartlar altında, kimse kafamıza silah dayayıp 'benimle arkadaş ol' demiyor, değil mi?

peki ya, eskiden asosyal olsaydı bu kişi ne olacaktı? kendisini derse, kitaplara başka bir şeylere verecekti muhtemelen. insan kafasını meşgul etmeli. meşgul etmeden duramıyor insan. durursa şayet düşünceler hükmediyor, o kişi hükmetmiyor kendisine. ki o alanda bile insan başarılı olabilir. hayal kurar ve bunları yazıya dökebilir.

kısacası; aklım almıyor bir insanın her alanda başarız olmasının mümkün olabileceği.

acaba, sözlük yazarlarından birisi çıkıp bunu matematik ile açıklayabilir mi? var mı bunun böyle bir cevabı, merak ettim...

bir (bkz: antagonistx) ukdesi.

"her alanda nasıl başarısız olabilir ki bir insan?"

henüz benle tanışmamış olabilirsiniz efendim. aslında, belki de her konuda tamamen başarısız olmayabilirim. ancak hemen hemen hiçbir konuda üstün bir başarım yok sanırım. hatta tarih bölümünde okuyor olmama rağmen, müthiş bir tarihçi adayı olduğumu söyleyemem.

ne başarılıyım diyeyim ne de başarısız, ikisinin arasında bir noktadayım galiba. tabii başarılı olmak biraz beklenti meselesi de olabilir. kendini kimlerle kıyasladığın, gelmeyi hedeflediğin nokta çok önemli.

valla ortaokul yıllarımda bendim bu.

evdeki sıkıntılar, ezik öğretmenler falan geçtim, iyi yaptığımı başarı olarak değerlendirilecek karşılık yoktu. deli gibi kitap okurdum, rus klasiklerini yiyordum ama sınavı yoktu. edat tümleci, kıraç bimleçi, iki ayda bir kompozisyon sınavı olacak da coşacaksın, onda da hocanın zoruna giden şey yazarsan teyze seni yola getirmek için puanını vermez.

başka nedenlerle matematik yok. iyi kaleciydim diz gitti futbol yok, zaten soğumuştum. geç boy at(ama)dım basketbol yok. güreş falan seviyorum, onun ne anlama geldiğini bilen yok.

istisnasız ölçülen her alanda sıfır çekiyordum sürekli. zaten evdir, sürekli taşınmadan arkasdaşsızlıktır, role model olmayınca sapırsaçma davranmaktan kimseyle çıkamamaktır, bunalım üzerine bunalım.

sonra lisede olayın başarı değil kriter meselesi olduğunu anladım da toparladım, geri kalan işleri de o özgüvenle kotardım. her alanda başarısız insan çok ama çok azdır yeter ki fırsatlar ve destekler budanmasın.