her cümleye türkiye şartlarıyla başlama sorunsalı

biraz da yükü üzerinden atma çabası gibi gelen durumdur. yani elinden gelenin en iyisini yapar sonra dersin ki kardeşim türkiye şartlarında anca bu. ama yok. hiçbir şey yapmamış ama beklenti içerisinde. kardeşim, peki sen ne yaptın ki ne bekliyorsun? ne verdin ki ne istiyorsun?.. suçu biraz da tembel bünyende arasan. biraz da kendine boy aynasından baksan, sorun çözülür aslında...

bu ülke de yaşamak başlı başına bir diyet odemekse..
o vakit elimizden geleni yapmısizdir..
bu bunyelere o kadar yuklenilmis ki..
canımız çıkmış..sevabı bizim günahı onların..

cümlenin sonunu sorunsalıyla bitirmekten pek farklı sayılmamaktadır.

anlatılan konu içeriğine göre değişir elbette.

gayet iyi anladığım bir durum, yaşadığım şartlar kendini unutturmuyor yahu ben ne yapayım?

kardeş bi salın bu ülkeyi ya. ben yeterli çabayı göstermedim diyin.

ee ne diyecektik? papua yeni gine şartlarıyla mı diye başlayacaktık cümleye?

kaç kişinin götünde donu var bu ülkede? çalıp çırpan, halkı günden güne fakir eden bilmem nelerle kol kola girenleri hariç tutuyorum. onların şimdilik her şeyleri var.

ben bugün bir alkol masasına da otursam, bir manava da gitsem, bir ev araba fiyatına da baksam, götüme pantolon, ayağıma ayakkabı alacak da olsam, bu ülke şartlarında... demeden yapamıyorum.

bunu da sizin gibi davarlar sayesinde çekiyorum. çünkü davarsınız. daha güzel lafım vardı da, moderasyon izin vermez.