her şeye gülen insan

içinde fırtınalar koparken dışında çiçek bahçeleri olan kadın en yakın arkadaşım olur kendileri

ben olabilirim. neden bilmiyorum bazen istemediğim şeylere bile güldüğümü fark edip neden diye sorgulamıyor değilim.

deliyiz olum hepimiz işte.
t: ben.

sorunları olan insandır.

yaşamın zorluklarını ancak böyle yenebileceğini düşünen insanlardır.

geçmişinde ağır travmalar ve acı olaylar barındıran kişidir. yaralarını gizlemek için her şeye güler. (bkz: ben)

“çok acı çekmiş insandır.” prototipini bir kenara kaldırırsak belki sadece her şeyi komik bulan lakayt bir insandır. dümdüz. çok da şeyyapmamak lazım.

"herkesten çok güldü sanırım çok acı çekiyor."
(bkz: tolstoy)
bu her şeyi açıklıyor.

deliye her gün bayram hesabı her şeye gülerim.

çok fazla acı çektikleri genellemesinin doğru olduğunu düşünmüyorum. tamamen saf olduğundan dolayı her şeye gülüyor da olabilir.

bunların ekseriyeti depresifin yer yüzündeki tillahı olurlar. istisnalar kaideyi bozmaz.

bir dışa vurumdur bu tavrı, bu tavrı içten içe "gülüyorum güldürüyorum hayattan zevk alıyorum, değil mi buse? değil mi ali? benim dertlerim hiç yok, etkilenmem ben, alo." demektir.

ortamda nahoş bir hadise olur ama etraf buna güler, gülünen hadisenin bir kahramanı vardır, o mahçuptur o an, bu bizim her boka gülen de ay hihi değil mi ne kadar komikti vallahi ben de çok güldüm der, çünkü o an imdat çekicidir onu yapmak. sonra, dağılınca şenlik, kalınca baş başa kendiyle, o gülünen şeye, güldükleri ve yalandan da olsa kendi de güldüğü için kahrolur.

ertesi gün yine aynı şeyler, tutunmak için bunu yapar, başka yol bulamaz, belki bir gün bulur inşallah, bu, her boka gülen arkadaş.