her şeyin farkında olup hiçbir şey yapmamak

şarampolden yuvarlanmaya yaklaştığını bilerek gaza daha da yüklenmek.

(bkz: oblomovluk)

kendinden umudunu yavaşça yitirmeye başlamak. sinir ve öfkenin vücudu ele geçirme zamanları

elden bir şey gelmiyor ama şöylede bir şey var biz dürüstler ne zaman bu namuzsuzlar kadar cesur olursak o zaman kazanacağız.

vazgeçmişlik..

"karda donmak üzeresin uyumak tatlı geliyor ama sen öldüğünün farkında değilsin." ıssız adam, 2012

çırpına çırpına, artık çırpınacak dermanın kalmaması...
ya da;
bana dokunmayan yılan bin yaşasıncılık.

her zaman böyleydim. bu beni hep çok darlamıştır. salak desen değilim, bilmiyor desen değilim e bilip neden yapmıyorsun diye sorsan onu da bilmiyorum. her zaman her şeyin farkındayım ama hiçbir şey yapmıyorum.

umutsuzluk.. napsam düzelmez inancı.

sanki hayatım kayıyor da manzarası çok iyi olan bir yerden hayatımın kayışını ful hd izliyor gibi hissediyorum.

bir şey yapınca da değişmiyor.

bir şey yapmamak da bir eylemdir aslında, bir şey yapmama kararını alıyorsun çünkü. tercih meselesidir.

her şeyin farkında olmak ifadesi biraz fazla iddialı sanki. evet biliyorum zaman zaman hepimiz böyle hissediyoruz ben de hissediyorum. fakat bu durum çok da gerçeğe uygun değil gibi. hiçbir şey yapamadığınızı hissediyorsanız farkında olamadığınız şeyler olabilir.

son günlerde beni fazlasıyla bunaltan durumdur.

ulan, ülkede, orta doğu'daki herhangi bir ülkeden kaçmış cezaevi suçluları fink atıyor. 7-8 yıl önceki ekonomiden eser kalmamış. bir kaç tane cübbeli sarıklı adam çıkıp mustafa kemal atatürk'e hakaret ediyor, * kimse sesini çıkarmıyor. bir taraftan, kara mizah adı altında allah'a, peygambere, şehitlere kadar küfür eden, kendi ailelerine bile saygısı kalmamış bir nesil geliyor. bir de bunu akım haline getirmişler.

diğer taraftan, a kişisi gidip malum partide yeterli düzeye gelince krallar gibi yaşıyor. ve hiç birimiz bir şey yapamıyoruz. baksana, partinin ismini bile yazamıyorum. çünkü korkuyorum. ülkemiz elden gidiyor, sorsalar en büyük türkçü biziz, fakat kimse bir şey yapmıyor. maksimum yapabildiğimiz: tweet atmak.

bana göre iki türlüsü vardır.
sürekli çabalarsın, debelenirsin hiç bişey değişmez. sonunda kabullenir durur, beklersin.
ya da çakallık yaparsın. saf'a yatarsın, etrafında olan bitenleri izlersin.