herkesin aldatılmaktan korkup herkesin aldatması

herkes öldürür sevdiğini. günümüz ilişkilerinin bugı bu. en ben aldatmam diyen bile bir kıvılcıma bakıyor.

olay 'aldatmak'tan çıkıyor, aldatabilmeye evriliyor. aldatılan o an aldatamadığı için üzülüyor belki. çünkü karşıdaki önce davranıyor ve sen avel avel aşk pıtırı şeklinde gezerken, belki önüne fırsatlar da çıkmışken ve yapmamışken karşısı acımasız oluyor ve yapıyor.

günümüz ilişkileri o kadar tüketim amaçlı ki artık evlenmekmiş, hayat kurabilmekmiş hak getire. iki yeni memeye, bir yeni six packe bakıyor her şey. neden? çünkü seçenekler arttı. hep daha iyisi olur diye diye yaş 45 oluyor artık.. bakmışsın hayatına girip çıkan tonla insan artık bomboş bir ağırlıktan başka bir şey değil.

çok insan hiç insan oluyor birden. aldattığı için vicdan bile yapılmıyor artık, düşünülmüyor bile. anca boşta kalınırsa bir acaba deyip bir mesaj atılıyor belki. o da vicdandan değil, gönlünü eylemek istemekten.

o kadar bencil bir toplum olduk ki aşkmış, sevgiymiş fasa fiso. günün kavramı artık 'an'. o anı iyi geçiriyorsan geçir, geçiremiyorsan yeni bedenlere yelken aç, arkana bile bakma. bu kadar basit. gelecekmiş, çocukmuş, hayatmış x kuşağı söylemleri artık. her şey bir kıvılcıma bakar.

her ne kadar" herkes" kısmına katılmasam da, geri kalanına çoğunlukla katıldığım yazı. ona katılmıyorum çünkü hiç aldatmadım.

kolaya kaçmak insanlar için her zaman tercih edilir bir hareket oldu galiba tarih boyunca. aldatmak birçok insan için kolay olan seçenek. niye? "libidom tavan yaptı. onu susturmak zorundaydım. gittim yattım o kadınla/adamla. bu kadar basit". peki sonuç? her ne kadar yaşadığı sırada bunu fark etmese de ve durumdan bir hayli zevk alsa da, ruhundan koca koca parçaların koparılması. daha ileri zamanlarda ise kopan o parçaları fark ediş, yerine koyma çabaları ama koyamayış... kaç yaşında olursanız olun, bunun kaçınılmaz son olduğundan emin olabilirsiniz. ben bunun örneğini çok gördüm, çok insan tanıdım bu duruma gelen. etrafınızda beden değil ruh aradığınızda anlayacaksınız hatanızı.

zor olan sadık kalmaktır. içinden gelen o libido sesi ne derse desin ona yenilmemek, onu bastırabilmektir. hepimiz biliyoruz bunun zor olduğunu ama zaten önemli olan da zoru başarmak. beden çok kolay doyuyor. başkasına ihtiyaç duymadan bile doyurabiliyorsunuz, öyle bir seçenek var ama ruhunuzu doyuran kişiyi zor bulursunuz. bulduğunuzda da daha "ucuz" olanla değiştirmemeniz gerekir, kendi iyiliğiniz için.

kısa vadede beden rahatlaması mı, uzun vadede rahat bir vicdan ve pişman olmamak mı? şahsen uzun vadeyi tercih edeceğim her zaman.

aldatılmaktan korkup aldatmak kısmına katılmıyorum ama diğer kısımlar doğru. sen sadık olup gözün başkasını görmezken karşındaki seni aldatabiliyor. şu daha doğru : aldatılmaktan korkup gerçekten aldatılmak. korktuğun başına gelir genelde.

aldatılmaktan korkmuyorum yaparsa kendi tercihi.

aldatmak için de her şey fırsat hiçbir şey fırsat değil yapmama sebebim sevginin ötesinde -bence aldatmak sevgiyle çok alakalı da değil- saygı ve karakter olarak görüyorum. karşındakine ve yaşadıklarına saygı duyma meselesi.

benmerkezci düşünceler neler yaptırır neler.

aldatılmaktan korkmam, aldatma kısmına gelince yapmam.
herhangi bir ilişkim varsa geriye kalan bütün erkekler benim gözümde yok hükmündedir.
aldatılmaktan korkma meselesine gelince, çok üzücüdür muhakkak ama demirden korksak trene binmezdik.
makul, mantıklı, ahlaklı biriyle beraber değilmişim der geçer giderim en fazla, neyinden korkacağım.

en çok kadınlar aldatmasına rağmen medyada sürekli erkekler aldatıyormuş gibi bir yalan var. senelerdir böyle bir algı var.