herkesin halinden memnun gözükmesi ancak gerçekte delirmiş olması

normal miyiz? yoksa normal gözükmeye çalışan deliler miyiz? deli olduğumuzun farkında mıyız? anti-depresan kullanım oranlarına bakılacak olursa normal değiliz. deli olsak bunca haksızlığa bir çılgınlıklar yapmamız lazımdı, o da yok. bence biz yokuz.
(bkz: türkiye simülasyonu)

nickimi okumanı söyleyip bu tanımı terk ediyorum.

ben normalim. şimdiye kadar ne depresyon yaşadım ne de o çok övdüğünüz depresyon ilaçlarından kullandım.

doğru tespit. mevcut küresel kölelik çılgınlığı incelendiğinde böylesine kötü şartlarda böylesine memnun gözükmeye çalışmak ancak delilikle açıklanabilir. neden herkes kendini dört dörtlük memnun muhteşem göstermeye çalışıyor ? nasıl bir sistem ve düzende olduğumuzun farkında değiller mi ? herkes farkında ama zorla uyum sağlıyorlar. küresel bir cinnet halindeyiz. zombilerin istilası gerçek insanlardan, iş adamlarından, işçilerden, öğretmenlerden,politikacılardan, aile fertlerinden oluşuyor. mekanize olup insanlıktan çıkmış; acı döngüsüne katkıda bulunmaktan başka bir işe yaramayan spermatik uyurgezerlerin istilası altındayız.

artık delirmemin normalleştiği ve normal olanın anormal sayılması nedeniyle normal olan durum.

bir paket tost kaşarına ( kaşar diye aldım ama sarı bir plastik malzeme demek daha doğru) 35 tl verilen bir ortamda akıl sağlığını korumak mümkün değil.

bakınız, bunlar terörist, ateist, vandal, zillet diye her gün yediğimiz hakaretlerden hiç bahsetmedim farkındaysanız.

alışmışlıktır toplu taşımada markette çalışma alanlarında nerede olursa olsun insanların yüzü gülmüyor sadece kabullenmişlik almış başını gidiyor.

bunu nasıl başarabildigime açıkçası ben de inanamiyorum . zamanında depresyon un dibine vurmus psikiyatri tarihinin en ağır ilaçlarını kullaniyorken bile insanlar hayat dolu oldugumu iddia ediyorlardı.belkide şen kahkahalarim onlari bu yanilgiya düşürüyordu. zamanında demiştim şimdi de farklı mı sanki?