herkesin zekasından memnun olması

o "herkes"in içinde bende varım
fen lisesi mezunu, zor bi bölümü kayıpsız ve dereceyle bitiren biri olarak gayette güvenmekte haklıyım.

yo. hep neden ayküm bu kadar az diye üzülürüm. en son 27 buçuk ayküm vardır inşallah 28 olmuştur.

herkes diye genellememek lazım fakat bilinçli sayısı o kadar düşük ki genelde olabilir. illüzyon kelimesinin anlamlarından biri.

ben değilim mesela.

cehalet mutluluktur. herşeyin fazlası zarar.

analitik zekam iyidir, sosyal zekam ise bok gibidir dolayısı ile zeka var zeka var.

montaigne, herkesin neden aklını beğendiğini ve neden payına razı geldiğini güzel anlatmış olsa da, ben ona bu konuda çok katılmıyorum.
ona bakarsak, pek çoğumuz kendi aklımızdan kat kat ileri akıllarla da karşılaşıyoruz. yani bizden daha iyi olanların hakkını teslim ederken kendi aklımızın, seviyemizin de farkına varmıyor muyuz? hal böyleyken aklını beğenmeyenler kulübüne dahil olanların sayısı da günden güne artabiliyor. bizi eksikliklerimizle, cehaletimizle, hadi hiç olmadı bilgisizliğimizle yüzleştiren akıllara saygı duymayı öğrenirken, hala daha kendimizi bir şey sanmaya devam edebilir miyiz?
bence hayır.

biz insanlar çok seviyoruz bilmeyi. bilmesek de biliyor gibi yapmayı, her konuda fikir belirtmeyi... isteyen istediğini desin çoğu kişi kendisinden ve zekasından memnundur. çünkü kendini o şekilde zeki görür. başkalarını küçümser. kendi zekasından memnun olmaması demek başkalarından daha alçak görünmesine sebep olacaktır. egosuna bunu yediremez ve elindekiyle yetinmeye, kendisinin her şeyi bildiğine ikna etmeye çalışır kendisini.

o yüzden kimseye akıl vermem.

dahil olmadığım topluluğun zekasından memnun olması halidir.

zekam değersiz, düşük de olabilir, yüksek de. onu değerlendirmek için harcayacağım zaman ve enerjiyi, yeteneklerimi ve kendimi geliştirmek için harcamak çok daha makul geliyor.

ayrıca toplum olarak zekayı neden bu kadar abartmışız, anlamış değilim. zeki olsam belki anlardım.