hiç konuşmadan sarılmak

sadece film ve/veya dizilerde olacağını zannederdim ta ki çocuklarım olana kadar... hani aranız biraz limoni de olsa, çocuklarının sessizce yanına gelip sarıldığı o anne olmak çok güzel bir duyguymuş gerçekten.. demek ki duygusal açıdan beni kendilerine yakın hissediyorlar, aramızda güzel bir bağ var demek ki... bunu ilk kez çocuklarımla yaşıyorum çünkü ben, hiçbir zaman öyle anneme gidip sarılabildiğimi hatırlamıyorum, aramızdaki duygu, sevgiden ziyade korkuydu, yanına yanaşmaya bile korkardım ki nasıl sarılayım da onda kendimi teskin edeyim? geçmişin lanetli döngüsünü* kırmışım gibi hissediyorum, annesinde teskin olamamasına rağmen, çocuklarını teskin edebilen bir anne olmak... bu bir başarı değil de nedir?*

ne mutlu yukarıdaki yazar hanımefendiye.benim bunu yapmak istediğim insan/insanlar için imkansız,bunu okuyunca kaç kere yutkundum bilemiyorum ama diyebileceğim bir ayetin bir kısmı var;
yüzünü göğe çevirip durduğunu görüyoruz... (bakara sûresi 144. ayet )

sevdiğim aktivite.
kafası rahat insan işi.

ben öyle temastan hiç hoşlanmam ama bana da arada geliyorlar, gidip sarılıyorum sebepsizce anneme. biri bana sarılınca bunalıyorum ama.