hiç sevmediğiniz biriyle karşılaşmak

önceden farkedilirse yolu değiştirerek kurtulabilecek durum.

(bkz: bez bebek nana) gerçek olsaydı şehir değiştirirdim.*

eskiden kalma olsaydım böyle bi gerilirdim mekanda. yolda görsen hani gökyüzüne bakar yürüyüp, ardında bırakırsın o insanı ama mekanda feciydi o işler.

kurulmuşsun masaya, denk gelirsin.

uzun zamandır öyle hoşnutsuz kalacağım birisine de denk gelmiyorum. yaş alınca hafiften, vücut da kafa da reaksiyon göstermez oluyor böyle işlere. zaten sağını solunu pek kurcalayan birisi değilim. dikkatimden kaçar çoğu zaman etrafımda olup bitenler, gelip gidenler. zamanla daha az görür oldum.

sevdiğim insanları uzaktayken sesinden tanırım. mekanda yani. onları görünce keyfim yerine gelir. gerisi de pek mühim değil.

hiç takıldığım bir konu değildir.değer vermediğim herhangi bir insanı umursamayı uzun zaman önce bıraktım. hoşlanmıyorsam da genel olarak ucube olduğu için tüm toplumca hissedilen memnuniyetsizlikten ortamı terk eder.

işte tam olarak bu.

görmezden gelmek için o beni görene kadar yöntem düşündürüp anında harekete geçiren eylem. bunu karşılaşınca konuşmak zorunda olduğum insanlarda yapıyorum genelde, bende işe yarayan bir taktik. zorunda olmadığım insanları zaten hiç umursamadığım için hiç önemsemiyorum bile.

her gün karşılaşıyorum ve sorun etmiyorum. bunu dert edip hayatıma devam etseydim sinir hastası olmuştum.

beni seviyor gibi yapmasına gerek olmayacak kadar net davranıp iletişim yollarını kapayabildiysem şayet görmezden gelerek hayatıma devam edeceğim olay.

bir de bile isteye sırnaşan versiyonları oluyor. gün sonu hafıza kısmına reset atıp uyuyorlar diye düşünüyorum. öte dur, merak etmiyorum söyleyeceğin şeyi.