hiç yumruk yememiş erkek

muhtemelen efendi erkek kategorisine giren tiptir. erkek adam hem dayak yer hem atar bu işin raconu budur. savaşmayan erkek kaybetmeye mahkumdur açık ve net.

kendi yumruğunu balyoz sanan erkektir.

sözlüklerde erkeklik ispatlamaya çalışmak gerçekten komik bir hareket.

şiddetten ve şiddet içerikli durumların içersinde bulunmaktan hoşlanmadığından ötürü yumruk yememiş erkek de olabilir o; çok da şey yapmamak lazım.

hay alüminyum, ne raconmuş bu ya? yok racon, yok erkek adam, yok ebesinin...
insanlar şu saçma sapan kalıplara gireceğim diye ne tür dertler açıyor başlarına kim bilir...

zengin olduğu için her zaman onun adına başkaları dayak atar ve dayak yer.

kendi yumruğunu balyoz sanar.

siddetle yolu kesismemis veya baska insanlarla karsılastıgı sorunları zorbalıkla cözmekten baska alternatifleri olan erkek kisisidir. cokca yumruk yemis, yumruk atmıs biri olarak söylüyorum; marifet zorbalıkta degil.

(bkz: buyrun benim)

kavga ve döğüş bize yakışmaz. ızlemek daha eğlenceli. ha illada boyunun ölçüsünü almak isteyenler varsa kaşlarımı altta bulabilir.

erkeklik kıstası ne kadar şiddet eğilimli olduğunuz ya da sorunlarınıza ne denli barışçıl/pasifist çözümler bulduğunuz değildir. onurlu, gururlu, şerefli ve saygılı bireyler olmak, varsa ailenize sunabileceğiniz en uygun unsurları sunmaktır. bu daha uzar da, nato kafa nato mermer.

ayrıca savaşmak hakkında hiçbir şey bilmeyen insan beyanlarına da denk geliyorum. savaş mahalle aralarında itişip kakışıp 1-2 tane sıfır bilgiyle kol savuruşundan ibaret değildir. savaşta insanlar vurulur. kurşunla.

belirteyim. boks, eskrima, judo, eskrim, ninjutsu, wing chun, muay thai ile ilgilenmiş yazar beyanıdır. erkekliğinizi elinize verirler/elinizden alırlar, haberiniz olmaz. sorunlarınızı mümkün mertebe medeniyetle çözün. fiziksel müdahale sonuca giden en kısa yoldur ama en iyi olduğu çok nadir görülür.

ek not editi: belirtmemişim. vatanını milletini sevmek ve gelişimini istemek var bir de. bunu fiziksel, mental ya da sosyal olarak sağlayabilirsiniz. yeter ki sorumluluktan kaçmayan azimli bireyler olun. gerisi boş iş.

bazen kendi yumruğunun balyoz olduğunun farkına varan yazardır, dün gece benim de bizzat tecrübe ettiğim gibi.
şöyle ki;
son zamanlarda gergin günler geçirmekteydim. hani şu elinizden gelen herşeyi yaparsınız ve hakkınız olanı almak üzereyken birisi çıkar ve buna engel olur ya, işte durum geçici de olsa ve sadece zamandan kaybettirse bile insanın ayarları bozulabiliyor elbette.
bu düşüncelerle ve yaşadığım sinir harbi ile birlikte, dişlerimi de sıktığımı hemen öncesinde farkederek uykuya dalmayı başarmıştım bir şekilde.
rüyamda, acele bir şekilde bir yere yetişmem gerekirken birisinin arkamdan yaklaşarak sol kolumdan sıkıca tuttuğunu ve uyarmama rağmen bırakmadığını gördüm. sonra sağ elimle yumruk yaparak sol omuz üzerimden kişinin suratına vurmak için tüm gücümle yüklendim.
sonra ne mi oldu?
birden sağ elimde ve çenemde inanılmaz bir ağrı ile uyandım. çünkü sol arkamda duran kişiye vurmak için sağ elimle yaptığım hamle, kendi çenemin sağ tarafında son bulmuştu. evet kendi kendimi uykumdan yumruklayarak uyandırmıştım.
üzerinden 20 saat geçmesine rağmen hâla elimde ve çenemde ağrı hissediyorum.

bilemiyorum doktor bey!

kendini gıdıklayan erkeklerden hoşlanır.

orta doğu coğrafyasında yaşamıyordur, şanslı erkektir. hayatını cahilleri gütmekle harcamaz.

top falan değildir bazılarının dediği gibi.

ama yumruk yemenin kazançları yok mudur? aslında vardır. iyi olmasa dahi, o bile bir tür tecrübedir neticede.

daha önce hiç yumruk yememiş bir erkeğin, muhtemelen istemediği bir kavgadan muzaffer çıkması pek görülmeyecek bir olaydır. umarım hiç buna ihtiyaç duymaz tabi…