hız çağında yavaşlamaya çalışmak

ne yapıyorum ben? sorusunun dank etmesi anıdır. hemen cevap almak zorunda değilim farkındalığıdır. özel hayatın özel kalması gerektiğini hatırlamaktır. kırıp dökmemek, dinlemek, anlayışlı olmak ve dikkatli olmaktır.

doğaya bakmayı unuttuğumuzu anlarız böyle zamanlarda. evet bir çiçeğe bakmışızdır geçmişizdir hatta fotoğrafını bile çekmişizdir ama acaba görmüş müyüzdür gerçekten o canlılığı? hissedebildik mi? bir insana bakmak da bundan çok farklı değil aslında. göz teması kurmanın güzelliği, duyguların ve kavramların içinin boşaltılmadığı anlar...

çoğunluktan farklı olma isteği ile beraber gelir bu his.

paramız yoktu hızlanamadık kardeşim.*

hız güzeldir ancak her şeyde olduğu gibi ölçülü kullanılırsa. eğer aşırı hızlı gidiyorsak sayın işimbu'nun da dediği gibi frene basmalıyız ve biraz yavaşlamalıyız.