1.
toplumun görmezden geldiği çocuklardır. türkiye çocuk cezaevleri ve çocuk eğitim evlerindeki ( eski adıyla ıslah evi) çocukların hali içler acısıdır.
2004'de mavi kuş projesi kapsamında gittiğim ıslahevi sözde hazırlanmıştı. onların sözde hazırlanmış haline bakınca ıslahevinin gerçek halini tahmin bile etmek istemezsiniz. her yer pislik içindeydi. küçük çocuklar büyük çocukların yanından bile geçmeye korkuyordu. görevliler uzaklaştığında gülümseyen ve fotoğraf makimesine bakmak isteyen çocuklar gardiyanlar için aman görmesinler diyorlardı. dayağın burada genel bir uygulama olduğunu anlamak için derin derin araştırma yapmaya gerek yoktu.
çocukların büyük bölümünün kollarında kesik izleri vardı. sanıyorum acılarını azaltmak için kendilerine zarar vermekteydiler.
projeyi gerçekleştiren derneğin gönüllülerinin sevgisi dışında bu çocuklar kapatıldıklarından beri sanki hiç sevgi görmemiş gibiydiler.
çalışma sırasında resim yapma, fotoğraf çekme şansını yakalayan çocukların arasında kimileri son derece yetenekleydi. ancak bu yeteneklerini kullanabilecek bir alana sahip değildiler.
biz ayrılırken kapıcı anadolu şivesiyle aaa bunlar çingene piçleri demişti. o zamanlar çalıştığım kanalsa programı ne bu piçlerin reklamını mı yapacağız diyerek yayınlamamıştı.
o günden bu güne ne değişti... ıslahevlerinin adı artık eğitim evi. ancak isim değişikliğinin dışında değişen pek bir şey yok.
pek çok ülkede çocuklara hapis cezası verilmesinde yaş sınırı 15. 15 yaşın altındaki çocukların davranışlarının sorumluluğu aileye aittir ve bu dönemde çocuk henüz sağlıklı karar verebilme yaşında değildir .
türkiye'de 12 yaşından itibaren her çocuğun yargılanması mümkün. 12 -18 yaş grubundaki çocuklar eğitimevlerinde ve çocuk cezaevlerinde birlikte kalıyorlar. yine kimi yetişkinlere yönelik hapishanelerin çocuk koğuşlarında kalan çocuklar var.
tüm çocuklar gardiyanların, küçük çocuklarsa aynı zamanda büyük çocukların gazabına uğruyor.
2017-2021 yılları arasında çocuk cezaevlerinde intihar vakaları konusunda hala yapılmış bir açıklama yok
2016 yılından bu yana cezaevlerine dair rapor yayınlanmıyor.
çocuk suçlarının sorumlusu toplumdur. çocuk eğitim evi ve cezaevleri çocukların rehabilitesine katkıda bulunmadığı gibi aksine burada yaşadıkları travmaların sonrasında kırgın, öfkeli ve toplumdan dışlanmış çocuklar suça daha çok itiliyor.
genelde ailesi tarafından umursamayan bu çocukların haklarını savunacak kimse olmadığı için çocuk yargılamalarının hükümle sonuçlanma oranı oldukça yüksektir.
çocuk ıslahevleri ve cezaevleri bir toplumun yüz karasıdır. çocukları hapsetmek yerine çocukları suça iten faktörlerin elenmesine çalışılmalı ve gerçekten rehabilitasyona yönelik bir uygulama getirilmelidir. çocuk hükümlülüğü konusunda reforma ihtiyacı vardır.
buradan
buradan
2004'de mavi kuş projesi kapsamında gittiğim ıslahevi sözde hazırlanmıştı. onların sözde hazırlanmış haline bakınca ıslahevinin gerçek halini tahmin bile etmek istemezsiniz. her yer pislik içindeydi. küçük çocuklar büyük çocukların yanından bile geçmeye korkuyordu. görevliler uzaklaştığında gülümseyen ve fotoğraf makimesine bakmak isteyen çocuklar gardiyanlar için aman görmesinler diyorlardı. dayağın burada genel bir uygulama olduğunu anlamak için derin derin araştırma yapmaya gerek yoktu.
çocukların büyük bölümünün kollarında kesik izleri vardı. sanıyorum acılarını azaltmak için kendilerine zarar vermekteydiler.
projeyi gerçekleştiren derneğin gönüllülerinin sevgisi dışında bu çocuklar kapatıldıklarından beri sanki hiç sevgi görmemiş gibiydiler.
çalışma sırasında resim yapma, fotoğraf çekme şansını yakalayan çocukların arasında kimileri son derece yetenekleydi. ancak bu yeteneklerini kullanabilecek bir alana sahip değildiler.
biz ayrılırken kapıcı anadolu şivesiyle aaa bunlar çingene piçleri demişti. o zamanlar çalıştığım kanalsa programı ne bu piçlerin reklamını mı yapacağız diyerek yayınlamamıştı.
o günden bu güne ne değişti... ıslahevlerinin adı artık eğitim evi. ancak isim değişikliğinin dışında değişen pek bir şey yok.
pek çok ülkede çocuklara hapis cezası verilmesinde yaş sınırı 15. 15 yaşın altındaki çocukların davranışlarının sorumluluğu aileye aittir ve bu dönemde çocuk henüz sağlıklı karar verebilme yaşında değildir .
türkiye'de 12 yaşından itibaren her çocuğun yargılanması mümkün. 12 -18 yaş grubundaki çocuklar eğitimevlerinde ve çocuk cezaevlerinde birlikte kalıyorlar. yine kimi yetişkinlere yönelik hapishanelerin çocuk koğuşlarında kalan çocuklar var.
tüm çocuklar gardiyanların, küçük çocuklarsa aynı zamanda büyük çocukların gazabına uğruyor.
2017-2021 yılları arasında çocuk cezaevlerinde intihar vakaları konusunda hala yapılmış bir açıklama yok
2016 yılından bu yana cezaevlerine dair rapor yayınlanmıyor.
çocuk suçlarının sorumlusu toplumdur. çocuk eğitim evi ve cezaevleri çocukların rehabilitesine katkıda bulunmadığı gibi aksine burada yaşadıkları travmaların sonrasında kırgın, öfkeli ve toplumdan dışlanmış çocuklar suça daha çok itiliyor.
genelde ailesi tarafından umursamayan bu çocukların haklarını savunacak kimse olmadığı için çocuk yargılamalarının hükümle sonuçlanma oranı oldukça yüksektir.
çocuk ıslahevleri ve cezaevleri bir toplumun yüz karasıdır. çocukları hapsetmek yerine çocukları suça iten faktörlerin elenmesine çalışılmalı ve gerçekten rehabilitasyona yönelik bir uygulama getirilmelidir. çocuk hükümlülüğü konusunda reforma ihtiyacı vardır.
buradan
buradan
devamını gör...