içindeki duygunun ne olduğunu tarif edememek

bir maviyeaşık ukdesi.

beni ben dahi anlamıyorum diyenlerin çıkış noktası olan belirsizlik hali.

bazen adını koyamadığınız şeyler o kadar fazlalaşıyor ki bu sefer bizi rahatsız eden o şeyin ne olduğunu bulmak için oraya çıkan kaostan nereye koyduysan oradadır diyen anne maharetiyle olumsuzluk ayıklayacak kadar psikopata bağlayabiliyoruz.

eğer ismini koyamıyorsanız varlığını yok saymak bir yöntem. adı akla gelmeyen yardımcı oyuncunun beyninizi kemirmesi gibi kalbinizi yormanın bir manası yok. hak etmiyor demek ki bir isme sahip olmayı, bir de buradan bakın.

hani bazen hiçbir şey yokken ortada için içini kemirir. elle tutulur bir şey yoktur, üzgün müsün, kızgın mısın, kırgın mısın, endişeli misin çözemezsin. ama günlerce taşırsın bu duyguyu içinde. çözümünü de bulamazsın, neden geldiğini de...
kimi zaman kötü bir şekilde sonuçlanır; kimi zaman da kendi kendine geçer gider, ne olduğunu anlamazsın bile.

neyse öyle işte.

edemediğim için herkesin çokça bana yorum yapması yordu artık.bir de beni tanıyan insanların bunu yapması iyice bozar oldu artık.herkesin bir yorumu var ama birisi içtenlikle iyi misin diye sorsa oturup ağlayacam sağ olsunlar onu da yapmazlar.o yüzden tartışan,huysuz,ne istediğini bilmeyen, kararsız, belirsiz bir insan oldum çıktım.inkar da etmiyorum,evet öyleyim ve ne yapabilirsiniz ki.bakın verdiğiniz akılların getirdiği yerdeyim diyesim geliyor.neyse kimseye bulaşmaya gerek yok.yorumlarınizi yapın ama beni yapmamakla, uğraşmamakla suçlamayın.gercekten ne kadar çaba gösterdiğimi bilemezsiniz ki bilmiyorsunuz da.o yüzden susmanız gereken yeri de bilin yoksa ben de zaten fiş kendiliğinden çıkıyor, üzgünüm...

böyle çok yoğun bir enerji geliyor. sanki her şeyi yapabilecekmiş gibi dünyanın içinden geçebilecekmiş gibi. evrene hakim olabilecekmiş gibi. bu hissin kalıcı olmasını istiyorum ama sadece belirli olaylar sonrası oluyor.