ihtiyacın lüks olarak karşılanması

türkiyede ve türkiye internet çevresinde deneyimlediğim davranış. mont gibi birinci dereceden ihtiyaçları bile lüks sayar oldu insanlar. mont fiyatlarının sorumlularına birkaç cümle yazmak yerine mont fiyatlarına yüksek diyenleri suçlayacak kıvama bile gelmişler hatta.

(bkz: türkiye'de hayatta kalmanın lüks olması)

mont,bot,yakacak insan kış'a girmeye korkuyor.kış mevsimine bile düşman olduk.

aracımız olan paranın, git gide ulaşılmaz bir hedefe dönüşmesi sonucu oluşan olay.

her şey lüks ve ihtiyaç ilişkisinde incelenebilir. yemek yerken çatal bıçak bile lüks sayılabilir. günlük yaşamın yaygın araç-gerçekleri asla lüks olarak görülemez.

büyük bir sorundur. insanlar dinlenme gibi bir ihtiyacı dahi lüks görmeye başladı, iş bulundu daha ne istiyorsunuz oldu. çocukların ayrı yatak odaları olması lüks, başı sokacak yerin var yeter oldu. bir sinemaya gitmek etkinlik yapmak lüks, buldun da bunuyorsun oldu. insan ruhunun ihtiyaçları lüks olamaz, insanın rahat ve özel yaşam alanı istemesi de lüks olamaz. bu ülkede et lüks oldu, insanın yiyeceği de lüks olamaz.

kendine değer vermeyen insanların, kendine değer veren insanlara düşman olması durumu.

ekonomik durumun göstergesidir. temel besin kaynaklarımızdan olan peynir zeytini alırken bile düşünür olduk. peynir olan sofraya zengin sofrası diyoruz.

yüzde 50'lik kesim tarafından kalana reva görülen lanet bir durum.
açıklayamazsınız, anlamamakta ölesiye direnirler..