ikinci sınıf edebiyatın ortadan kaldırılması

özellikle içinde yaşadığımız çağda tartışılmaz bir gerekliliktir.

elbette herkesin zevkine saygı duymak gerekliliğine dair onlarca, belki yüzlerce cümle vardır ve ben bu cümlelerin hemen hemen hiçbirine katılmıyorum. başkalarının saçma zevklerine saygı duymak zorunda değilim ama bu zevklere ilgi ya da tepki de göstermem. herkes istediği şeyi sevebilir ve bu beni hi ilgilendirmez.

ama çok uzun bir zamandır edebiyat tutkunu olduğum için bu konuda bir iki söz söyleme hakkımı da saklı tutuyorum. zira bu hakkı bana sözlük algoritması da “bibliyofil” unvanı layık görerek vermiş bulunuyor.

edebiyat konusunda en büyük sıkıntılarımızdan biri ikinci, üçüncü sınıf edebiyatın göklere çıkarılmaya başlamasıdır. siyasi amaçla yapılan bu gereksiz övmeler bir yere bırakılırsa gerçekten vasat edebiyatı öven ve övmekle kalmayıp gerçek edebiyattan çok daha yükseklere çıkarmaya, bunu yaparken de saf edebiyattan oluşan muhteşem eserleri sıkıcılık, uzunluk, anlamsızlık ve başka onlarca aptalca sıfatla yaftalamaya çalışan bir güruh var.

kendi beğenilerine göre tasarlanmış edebiyatlar okumaları ya da onlara övgüler düzmeleri beni hiç alakadar etmez. ancak korkulu düşlerden uyanıp kendini yatağında devcileyin bir böceğe dönüşmüş olan gregor samsa’yı saçma bulan insanların vampir, kurt adam, insan ve muhtemelen at arasındaki aşk köşe kapmacasını edebiyat olarak görmesi nerden baksanız tutarsızlık nerden baksanız ahmakça.

birinci yüzyılda lyon’da çıkarılan ve yarışmaya açık olmayan bir yasayla edebiyat yarışmasına katılan ve derece almayan eserleri sahipleri dilleri ile silmek zorunda bırakılmıştır. böylelikle ikinci sınıf olduğu düşünülen edebiyat sonsuza kadar silinmek istenmiştir.

bence bazı yazarcıkların edebiyata zarar vermesinin önüne geçilmesi için bu kanun bir kez daha gözden geçirilebilir.

sözlüğün algoritması umrumda değil. ama dönüşüm muhteşem bir kitaptır.