iletişim kurulması zor olan insanlar

genelde rahat tiplerdir. sosyal iletişimi geçtim dijital yollardan da zorlayan insanlardır. ararsın açmazlar, mesaj atarsın okumazlar, bir yere gideceksinizdir tam saatine bir türlü karar vermeyip sizi muallakta bırakırlar. kafalarına göre geç gelirler bazen hiç gelmezler falan. zordur azizim böylesi insanlarla uğraşmak.

yüksek egolu, ben merkezci tipler. sanki küçük dağları kendileri yaratmış gibi bir kendini beğenmeler falan. şöyle bir irdelersin ötesini berisini. ne mesleği, ne yaşantısı, ne bitirdiği okul, ne background. yahu dersin bu neyin havası civası. ahahah komik olurlar ama öyledirler işte.

ınsanlarla iletisim kurmaktan hoslanmayan insanlardir. çocukluğundan beri insanlari gozlemlediginden artık insan denen varlik sadece yorucu bir mesai gibi gelmeye başlar.

iletişim kurmayı gereksiz buluyorum.

herbiri ayrı zor bireylerle dolu ailede büyümemden mi, nedenlerini anlayabilmemden mi bilmiyorum ama ben bu insanlarla iyi anlaşırım. kimsenin anlaşamadığı, ulaşamadığı insanlar tarafından değer gördüğüm, güzel sohbetlerde bulunduğum anılarla dolu iş hayatımda, özel hayatımda. bence kıymetli insanlar pek çoğu. anlaşılmadıklarından, insanlardan ve aptallıklardan yorulmuş oluyorlar genellikle. tanıdıklarımın hepsi nevi şahsına münhasır insanlardı.

iletişime kapalı insandır. kendi hallerinde bırakılmasını salık verdiğim insanlar.

benimdir. bazen duygularımı belli edemem. bazen de aşırı biri olurum. bazen ağzımdan zor laf alırsınız, bazen de susmak bilmem.

sürekli karşısındakinin lafını bölen insanlar.
susmak nedir bilmeyen ya da lafı ağzından cımbızla aldığımız insanlar.
sürekli azarlayarak konuşan insanlar.

dinlemeyi bilmeyen kişilerdir. eğer işlerine gelen bir şey demiyorsanız kendi iç sesleri dinler ve sizi duymazlar. sonra da yine kendi dediklerini tekrar ederler.