ilişkide maruz kalınan dramatik ciddiyet

sanki kendinizi amatör bir tiyatro sahnesinde romeo ve juliet oynuyor gibi hissettiren tiyatral hüzün...

bazen karşı tarafa ayıp olmasın diye siz de bu tiyatral üsluba uyumlanır ve sonra kendinizden utanırsınız falan.

ulan ben dedem öldüğünde bile o kadar mağrur bir eda takınmadım. nereden çıka gelir bu amansız ciddiyet? sanki dünyanın dönüşü bizim birlikteliğimize bağlıymış gibi o edalar...

- senin için kainatı karşıma alırdım mehmet biliyor musun? sen benim evrenimdin...
+ ne oluyor pınar? dizi mi çekiyoruz ne oluyor? ben böyle repliklere gelemem. utanç veriyor bana böyle fısıltılı ağlak konuşmalar.

- kuru bir yapraktım ben... senin ayaklarının altında çatırdadım...
+ hımm... yani bir haftadır konuşuyoruz aslında ve sen ayrılmak istedin ama...

- sen öz suyumdun.
+ ...... (öz suyu ne lan? neyse artık)

- iliğimdin kemiğimdin
+......(bunları hiç duymamış gibi yapaym) şey bence bu durumu olduğundan farklı bir noktadan görmemek en iy-

- kanım, etim, tırnağım, saç telim...
+..... (hım aklına gelen her şeyi sayıyor)

- babamdın sen.
+ e yok artık!

- saçlarına yıldızlardan taç yapayım yar.
- yıldızlar yerinde güzel bırak dursun yar.

- senin için denizleri kuruturum, yar.
senin için gök kubbeyi yerlere çalarım, yar.
- deniz, derya, gökler hep yerinde dursun, yar.

sanki bana; heman batman pacman.
*

genellikle en sonu yapmasaydın kelimesi ile biter.